Εγκύκλιος Κυριακής της Ορθοδοξίας

Ἀριθμ. Πρωτ. 76 Ἐν Νεαπόλει τῇ 10-02-2015

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναχικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου

Ἀγαπητοί μου,

Κυριακή της Ὀρθοδοξίας. Ἡμέρα εὐφρόσυνη.Ἡ χάρις ἐπέλαμψε τῆς ἀληθείας. Ἡμέρα μνήμηςτῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων, εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, πού ἀγωνίστηκαν γιά νά παραδοθεῖ στήν Ἐκκλησία ἀκαινοτόμητη ἡ Πίστις τῶν Ἀποστόλων, ἡ Πίστις τῶν Πατέρων, ἡ Πίστις τῶν Ὀρθοδόξων. Τούς μακαρίζουμε καί ἀναπέμπουμε τήν προσευχή νά εἶναιαἰώνια αὐτῶν ἡ μνήμη.

Ἡ Ἐκκλησία σήμερα εἶναι περιβεβλημένη τήν ὑπέρτιμη κόσμηση τῶν σεπτῶν καί ἁγίων Εἰκόνων καί μᾶς κηρύττει ὅτι τό πιό πολύτιμο πράγμα πού ἔχουμε στή ζωή μας ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι ἡ Πίστη μας. Ἡ ὀρθή Πίστη, ἡ μόνη θεϊκή Ἀποκάλυψη, ἡ μόνη Ἀλήθεια, ἡ Ἀλήθεια τοῦ Ὀρθοδόξου Δόγματος καί τοῦ Ὀρθοδόξου Ἤθους, πού δέν ἐπιδέχεται προσθαφαιρέσεις.

Ὅταν ἀναδυθήκαμε, ὅλοι μας, ἀπό τήν κολυμβήθρα τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος μαζί μέ τόν φωτεινό χιτώνα, πού μᾶς πολιτογραφοῦσε στά μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, λάβαμε καί τή σφραγίδα, τῆς θεϊκῆς δωρεᾶς τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, σφραγίδα δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου.

Συνταχθήκαμε μέ τόν Χριστό καί ὁμολογήσαμε ὅτι προσκυνοῦμε Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα Ὁμοούσιον καί Ἀχώριστον. Εἴμαστε πιστοί σέ ὅσα τό Σύμβολο τῆς Πίστεως ὁμολογεῖ καί προσδοκᾶ; Ὅποιος ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεός κατοικεῖ μέσα σ΄ αὐτόν καί αὐτός ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Θεό. Εἴμαστε πιστοί σέ ὅσα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία φρονεῖ καί διδάσκει; Ὅποιος ἀγαπᾶ τό Χριστό, Τόν ἀκολουθεῖ στή ζωή του. Ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές Του, μένει ἑνωμένος μαζί Του καί Ἐκεῖνος μέ αὐτόν.

Στήν πρόκληση τοῦ ἀνθρωποκεντρισμοῦ καί τῆς ἐγκοσμιοκρατίας τοῦ καιροῦ μας, προβάλει ἡ Ὀρθοδοξία τή θεανθρώπινη ζωή. Στή νοοτροπία ὅμως τῶν Νεοελλήνων τείνει νά παγιωθεῖ ἡ ἀντίληψη ὅτι οἱ σύγχρονοι ρυθμοί ζωῆς εἶναι ἄσχετοι, ἀσύμβατοι μέ τήν ἄσκηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Θεωρητικά οἱ περισσότεροι Χριστιανοί δέν ἀπορρίπτουν τό Εὐαγγέλιο, ἀλλά καί δέν τό βιώνουν, ὡς πυξίδα καί κανόνα ζωῆς. Δέν στηρίζουν τήν προσωπική, τήν οἰκογενειακή, τήν κοινωνική τους ζωή ἐπάνω στό θεμέλιο τῆς Πίστεως. Ἔχει διαγραφεῖ ἀπό τό ὀπτικό τους πεδίο ὁ Θεός καί σχεδιάζουν τή ζωή τους δίχως Αὐτόν. Γι΄ αὐτό ζοῦν μετέωροι στό κενό πού ἀφήνει ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινή τους ζωή καί εἰσπράττουν τή σύγχυση, τό φόβο καί τήν ἀπελπισία.

Παρατηροῦμε ὅτι παντοῦ ἀδειάζουν συνεχῶς οἱ Ἱεροί Ναοί μας. Ἀπουσιάζουν οἱ νέες ἡλικίες. Ἔχουμε μόνο εὐκαιριακό ἐκκλησιασμό σέ Μυστήρια καί σέ μνημόσυνα. Αὐτό πού διαπιστώνεται εἶναι ὅτι στήν κατάστρωση τοῦ προγράμματος τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων ἀπουσιάζει ὁ Ἐκκλησιασμός, πού εἶναι δείκτης τῆς Πίστεως.

Καί ὅταν δέν ἐκκλησιαζόμαστε, γίνεται ἡ Πίστη μας χλιαρή, δέν μποροῦμε νά βιώσουμε τό βάθος τῆς Ὀρθόδοξης Πνευματικότητος. Στόν Κώδικα τῆς νεοελληνικῆς συμπεριφορᾶς πλεονάζουν ἡ μέθη τῆς πολυπραγμοσύνης, ἡ ἀπληστία τοῦ κέρδους, τό κυνήγι τῆς ψυχαγωγίας σέ ὅλες της τίς μορφές.

Ἐπακόλουθο αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς εἶναι ἡ ἀπουσία πνευματικοῦ ἀγώνα, ὁμολογίας. Ἡ ἐσχατολογική ἐλπίδα ἀτονεῖ, ἡ θαλπωρή τῆς ἀγάπης ψήγεται καί ἡ σκληρή βιοπάλη καταντᾶ χωρίς νόημα. Τά Ἱερά Σύμβολα τῆς Ὀρθοδοξίας λοιδοροῦνται. Δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε πώς δέν πιστεύουμε πλέον στόν Παντοδύναμο Θεό τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης καί δέν στηριζόμαστε ἐπάνω Του στίς ὧρες τῆς δοκιμασίας. Ἄλλους Θεούς προσκυνοῦμε. Στήσαμε νέα εἴδωλα. Λησμονήσαμε τό Θεό πού μᾶς κράτησε στίς τόσες συμφορές καί μᾶς ἀνέστησε ἀπό τά ποικίλα μνήματα τῶν παθῶν καί τῆς τυραννίας.

Στούς μεταμοντέρνους αὐτούς πολυπολιτισμικούς χρόνους, στήν ἐποχή τοῦ διαδικτύου καί τῆς μετάλλαξης, ὄχι μόνο τῶν προϊόντων ἀλλά καί τοῦ βίου, ἀξίες, ἀρχές καί σταθερές πού ἴσχυαν ἕως τώρα καί διαμόρφωναν τή ζωή μας ἔχουν ἀνατραπεῖ. Παρατηροῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος κινεῖται καί ἐκφράζεται ἀγέρωχα, χωρίς ἀναστολές καί δεσμεύσεις. Αὐτή ἡ ἐλευθερία ὁδηγεῖ σέ ὑποδούλωση, ἀλλοτρίωση καί ἐκμαυλισμό τοῦ ἀνθρώπου. Μόνο ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἀναδεικνύει κατά χάριν υἱόν τοῦ Θεοῦ.

Οἱ μικρές καί μεγάλες ὀθόνες μεγαλαυχοῦν στά ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα καί δικαιώματα καί παρακινοῦν σέ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀπελευθέρωση ἀπό κάθε τί πού θυμίζει παράδοση. Ὁ προοδευτισμός εἶναι τό σύνθημα πού περνάει εὔκολα παντοῦ καί πού ὑπόσχεται νά θεραπεύσει κάθε κρίση, κάθε πρόβλημα πού μᾶς κληροδότησε τό κατεστημένο τοῦ παρελθόντος.

Ὅμως τό κλίμα αὐτό τῆς εὐφορίας καί τῆς ὑπεραισιοδοξίας γιά τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου στόν 21ο αἰώνα, θρυμματίζεται μόλις ἀρχίσουν νά παρατηροῦνται φαινόμενα τρομοκρατικῆς διαγωγῆς, πού σκορπίζουν τόν ὄλεθρο καί πού ἐπιτείνουν τήν ἀστάθεια καί τήν ἀβεβαιότητα ὅλων τῶν λαῶν τῆς γῆς.

Δέν ὑπάρχει ἐλευθερία, εἰρήνη καί δικαιοσύνη στόν κόσμο χωρίς τόν Χριστό. Δέν ὑπάρχει πολιτισμός τῆς ψυχῆς χωρίς τόν Χριστό. Οἱ ἐλπίδες τοῦ κόσμου χωρίς τόν Χριστό ἀποδεικνύονται φροῦδες. Δέν ἔχουν σταθερή καί ἀδιάψευστη ἐγγύηση. Μόνο ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει ἀσφάλεια. Μαζί Του, δέ μᾶς τρομάζει τό παρόν, ὅσο τρομερό καί ἄν εἶναι. Καί ἐν Χριστῷ δέν ἀνησυχοῦμε γιά τό μέλλον ὅσο ἀπογοητευτικό καί ἄν προμηνύεται.

Ἀγαπητοί μου,

Κυριακή της Ὀρθοδοξίας σήμερα. Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοί στήν Παράδοση, ὅσοι δέν ἀρνηθήκαμε τό γάλα πού θηλάσαμε, ὀφείλουμε νά ὁμολογοῦμε τήν Πίστη μας, νά ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ καί ἄλλος ἐκεῖ καταπάνω στήν ψευτιά καί στήν πλάνη, πιστοί στά Δόγματα, στά Πιστεύω τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, στίς ἱερές Εἰκόνες της, στά ἅγια Μυστήρια. Πιστοί στήν Ἱερωσύνη καί στό Μοναχισμό της, στή Λατρεία καί τή ζωή της. Ὁμολογητές σέ ἐκείνους πού θέλουν τήν Πατρίδα μας ἕνα κουφάρι χωρίς ψυχή καί ἕνα λουλούδι χωρίς μυρουδιά, ὅπως ἔλεγε ὁ διαπρύσιος κήρυκας τῆς Ὀρθοδοξίας, Φώτης Κόντογλου.

Νά εἶστε εὐλογημένοι πού εἶστε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι. Ἄν γίνουμε καλύτεροι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί θά ἀποβοῦμε καί καλύτεροι Ἕλληνες. Τοῦτες τίς δύσκολες ὧρες πού ὅλοι μας αἰσθανόμαστε τόν Ἑλληνισμό νά βάλλεται, νά εὐτελίζεται λόγω τῆς ποικίλης ἀξιολογικῆς κρίσης καί ἀποστασίας, ἔχουμε πολύ μεγάλη πνευματική ἀνάγκη νά ἀναβαπτισθοῦμε στίς πνευματικές μας ρίζες, νά ἀναβιώσουμε τά κρυστάλλινα μηνύματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Τῆς Ὀρθοδοξίας πού διακονεῖται ἀπό τήν ἉγίατοῦΧριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, πού συντονίζεται ἀπό τό ἐμπερίστατο καί ταπεινό Φανάρι, τό κέντρο τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας.

Στούς καιρούς μας ἡ ὡραιότερη σύγχρονη ἀναστήλωση εἶναι αὐτή τοῦ προσώπου τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ἡ ἐμφύσηση τοῦ ζωογόνου πνεύματος τοῦ Χριστοῦ στίς ψυχές τῶν Νέων, ἡ μαρτυρία ὅτι μέ τόν Χριστό ὑπάρχει περίσσεια ζωῆς. Ὅτι ὁ Χριστός θά φέρει τήν εἰρήνη σ΄ Ἀνατολή καί Δύση καί ἡ διδασκαλία Του θά ἑνώσει τήν Οἰκουμένη.

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

+Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος