Εγκύκλιος Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ὁ Μητροπολίτης Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος

Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου

 

Ἀγαπητοί μου,

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα. Ἑορτάζουμε τήν ἀναστήλωση τῶν Πανσέπτων Εἰκόνων καί τιμοῦμε τούς Ἁγίους Προμάχους καί Ὁμολογητές τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας. 

Χάριτι Θεοῦ, ὅλοι μας, ἀνήκουμε στή Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε τήν πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων, τῶν Μαρτύρων, ὅλα ὅσα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία φρονεῖ καί διδάσκει.

Ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας δέν ἔχει σχέση μέ αἱρετικές ἀπολυταρχίες καί ἀναρχίες, μέ φιλελευθερισμούς καί συντηρητισμούς, μέ ἐσωστρέφειες καί ἀνασφάλειες ὀλιγοπίστων. Εἶναι τό μέτρο τῆς ἀποκεκαλυμμένης Ἀλήθειας καί τῆς ἄπειρης Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τό μέτρο τῆς Τελειότητος καί τῆς Ἁγιότητος. Συγκροτεῖ ἐκκλησιαστικό Σῶμα, πού ἔχει Κεφαλή, Ἀρχηγόν καί Τελειωτήν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. 

Ἡ Ὀρθοδοξία, κατά τούς Πατέρες, εἶναι ἐκκλησιαστική, γιατί διαφορετικά καταλήγει θεώρημα, ἰδεολόγημα ἤ γίνεται συναγωγή πονηρευομένων. Μπορεῖ κάποιος νά ἐκτιμᾶ τήν Ὀρθοδοξία, ἀλλ’ ἐφόσον δέν ἀνήκει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πλανᾶται καί εἰς μάτην ὅλα ὅσα ἐπιτελεῖ. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία σαλπίζει σήμερα ὅτι ὅποιος ἀρνεῖται νά προσκυνήσει τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀρνεῖται τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τή Μορφή, τό Σταυρικό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση. 

Μόνο ἐκεῖνος πού ἔχει κοινωνία μέ τόν Ἐφημέριο τῆς Ἐνορίας του καί αὐτός μέ τόν Ἐπίσκοπό του, ἀνήκει οὐσιαστικά στήν Τοπική Ἐκκλησία, πού εἶναι ὀργανικά συνδεδεμένη μέ τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί αὐτή μετά πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων. Γιά νά εἶναι κάποιος ἀληθινά Ὀρθόδοξος Χριστιανός, πρέπει νά ἀποδέχεται τρεῖς μεγάλες Ἀλήθειες: Τήν Ὀρθόδοξη Διδασκαλία, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τήν Λειτουργία τῆς Εὐχαριστίας τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ συμπυκνώνεται ὅλη ἡ Ἀποκάλυψη, ἡ Θεολογία, ἡ ἐν Χριστῷ ζωή. Ἐκεῖ ὁμολογεῖται τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐκεῖ βιώνεται ἡ Ἐπιδημία τῆς ἐνσάρκου Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐκεῖ τελεσιουργεῖται ἡ Κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ὀφείλουμε νά ἔχουμε ἐσωτερική πληρότητα, δηλαδή, νά γνωρίζουμε τά τῆς Πίστεώς μας, νά ἐνωτιζόμαστε τό Λόγο τοῦ Θεοῦ, νά κοινωνοῦμε ἀξίως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, νά παραμένουμε ἑδραῖοι σέ ὅσα ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι, κάθε στιγμή, πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι. Ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως εἶναι καθῆκον ὅλων μας καί Ὁμολογία Πίστεως εἶναι τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ὁ ἐκκλησιασμός μας, ἡ ἐμπιστοσύνη μας στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐλπίδα μας στή μετά θάνατον αἰώνια ζωή. 

Διευκρινίζουμε ὅτι ἄλλο ὁμολογία Πίστεως καί ἄλλο διδασκαλία Πίστεως. Ἡ ὁμολογία εἶναι ὑπόθεση ὅλων. Ἡ διδασκαλία ἀνήκει στούς Ποιμένες καί Διδασκάλους τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό λέγουμε αὐτό γιατί κυκλοφοροῦν πολλοί ψευδόχριστοι, ψευδοδιδάσκα-λοι, πολλοί πλανεμένοι πού ἐπιζητοῦν νά προσηλυτίσουν Χριστιανούς στίς αἱρετικές ἀποκλίσεις τους. Αὐτή εἶναι οἱ πεπτωκότες, πού ἔχουν ναυαγήσει περί τήν πίστιν, γιά τούς ὁποίους ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται νά μετανοήσουν καί νά ἐπιστρέψουν στή μάνδρα τοῦ Χριστοῦ.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ Πίστη μας δέν εἶναι μουσειακή κατάσταση, τυπολατρεία, δέν εἶναι ἐθιμικό δίκαιο. Δέν μποροῦμε νά εἴμαστε Χριστιανοί τῆς ταυτότητος, τοῦ εὐκαιριακοῦ ἐκκλησιασμοῦ, μόνο γιά κοινωνικές ὑποχρεώσεις. Μέ λύπη παρατηροῦμε ὅτι ἐπικρατοῦν, τελευταία, καταστάσεις στόν τόπο μας πού ἐγκυμονοῦν πολλούς κινδύνους. Ἔχει συντελεσθεῖ ἡ ἀποϊεροποίηση ὅλων σχεδόν τῶν Μυστηρίων, διακωμωδοῦνται συνεχῶς τά ἱερά Σύμβολα, ἀτονεῖ σταδιακά ὁ ἐκκλησιασμός τῶν παιδιῶν μας, καταργεῖται ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἀποδομεῖται ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας, γίνεται ἐπικίνδυνα χαλαρός ὁ κοινωνικός ἱστός καί εἶναι ἔκδηλα τά φαινόμενα τῆς ἀποσύνθεσης καί τοῦ ποικίλου ἀμοραλισμοῦ. 

Πολλές φορές ἡ Πίστη μας δέχεται ἐπιθέσεις ἔσωθεν, ἀπό ἀνθρώπους πού νομίζουν πώς εἶναι οἱ σωτῆρες τῆς Ὀρθοδοξίας. Συνιστοῦμε, πατρικά, στόν ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό μας νά ἔχουν ἐμπιστοσύνη στήν Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο πού εἶναι φύλακας τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως. Στήν Κωνσταντινούπο-λη δόθηκαν οἱ μάχες, ἔγιναν οἱ ἀγῶνες γιά τήν ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων. Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία διαφύλαξε διά μέσου τῶν αἰώνων τήν παρακαταθήκη τῆς ἀκαινοτομήτου Πίστεως. 

Καί μήν ἀκοῦτε ὅλους αὐτούς πού βρίσκονται σέ πλάνη καί κατηγοροῦν τόν Πατριάρ-χη μας καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Δέν προδίδει ἡ Μητέρα Ἐκκλησία τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτή, ὡς Προκαθημένη τῆς Ἀγάπης, τῆς Ἑνότητος καί τῆς Καταλλαγῆς, ἔχει χρέος νά διαλέγεται μέ ὅλους καί νά προάγει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως. Αὐτό τό ἔχουμε σήμερα ἀνάγκη καθώς ἡ Οἰκουμένη ἀντιμετωπίζει ὑπαρξιακά ἀδιέξοδα, βρίσκεται σέ οἰκονομική κρίση, γίνονται πόλεμοι μέ θύματα ἀθώους ἀνθρώπους, ἐπικρατεῖ θρησκευτικός φανατισμός καί εὐτελίζεται, ποικιλότροπα, τό ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Ἀγαπητοί μου,

Ἡ Πατρίδα μας τά τελευταία χρόνια διέρχεται κρίση καί ἡ κρίση αὐτή δέν εἶναι μόνο οἰκονομική, ὅπως μᾶς τήν παρουσιάζουν. Ἡ κρίση εἶναι κυρίως ἀξιολογική καί γιά νά τήν ὑπερβοῦμε ἀπαιτεῖται, ὅλοι μας, νά ἀλλάξουμε, κυρίως νά μετανοήσουμε. Συστρατευμένοι στόν καλόν ἀγώνα τῆς Πίστεως, ἔχουμε τή δύναμη, ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νά συντε¬λέ¬σουμε ὥστε νά ὑπερβοῦμε αὐτή τή δοκιμασία, ἔχοντες πρότυπα τούς Ἁγίους μας. 

Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως ἀγωνισαμένων καί τελειωθέ-ντων ἐν αὐτῇ. 

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

+ Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος