Εγκύκλιος του Σεβασμ. Μητροπολίτου κ. Γερασίμου επί τη Εορτή των Χριστουγέννων

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας, πού ἑορτάζουμε σήμερα, εἶναι τό πιό σημαντικό γε­γο­νός στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Εἶναι ἕνα φωτεινό μετέωρο πού φωτίζει τήν πρό καί τήν μετά Χριστόν ἐποχή. Ἰδιαιτέρως ὅμως γιά ἐμᾶς πού πιστεύουμε στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, καί πού ἀποτελοῦμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, ἡ Ἐνανθρώπησή Του ἀποτελεῖ τήν ἀπαρχή τῆς σωτηρίας τοῦ γένους μας. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι κατά χάριν παιδιά τοῦ Θεοῦ.  

Γι’ αὐτό τά Χριστούγεννα δέν εἶναι  μόνο εὐκαιρία οἰκογενειακῆς ζεστασιᾶς καί ἐκδηλώσεων ἀγάπης, ἀλλά ἡμέρα πνευματικῆς πανηγύρεως. Συνηγμένοι στούς Ὀρθό­δοξους ναούς μας, ἀπό νωρίς τό πρωί, λατρεύουμε τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο. Προσκυνοῦμε τό θαῦμα. Κοινωνοῦμε τήν χαρά τῆς λυτρώσεως. Βιώνουμε τήν ἐλπίδα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, πού μᾶς ἀνυψώνει ἀπό τήν ψεύτικη ζωή τῆς ἁμαρτίας καί τήν ἀφόρητη πλήξη τῆς καθημερινῆς συμβατικότητος.

Χριστούγεννα γιά ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους εἶναι τό ἀνερμήνευτο θαῦμα τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐκπλήρωση τοῦ «Πρωτευαγγελίου», τῆς ἐλπιδοφόρου δηλαδή ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους γιά τήν ἔλευση τοῦ Σωτῆρος, πού ἦλθε γιά νά μᾶς σώσει καί νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν φθορά. Νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά μᾶς χαρίσει τήν υἱοθεσία τῆς χάριτος.

Γιά τίς συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποῖες γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός μαρτυροῦν τά Ἱερά Εὐαγγέλια καί ὅλα ἐκεῖνα τά γεγονότα πού ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνο ἱστορικά, ἀλλά καί μυσταγωγικά.

Τά γεγονότα δηλαδή τῆς Θείας Γεννήσεως καθώς καί ὅλα τά γεγονότα τῆς Πίστεως, δέν εἶναι μόνο γεγονότα ἱστορικῆς μνήμης, ἀλλά καί ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Χρόνος δέν ὑπάρχει στήν Θεία Λατρεία, οὔτε παρελθόν, οὔτε μέλλον, ἀλλά ἕνα αἰώνιο παρόν μέσα στό ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία ζεῖ τά γεγονότα καί ἀναστρέφεται μέ τά πρόσωπα, τά ὁποῖα ἑορτάζει. «Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου…». «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν Ὑπερούσιον τίκτει…».

Ἡ Ἐκκλησία μόνο πρόσωπα καί γεγονότα ἑορτάζει. Καί τό πρόσωπο καί τό γεγονός πού ἑορτάζουμε σήμερα εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ «ἐν χρόνῳ» Θεία Γέννησή Του, ἡ ὁποία μᾶς χαρίζει τήν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί μᾶς δίδει νόημα καί σκοπό στήν ἐπίγεια πορεία μας.

Ἐκεῖνο πού ζητάει ἀπό ἐμᾶς εἶναι νά μετατρέψουμε τήν καρδιά μας, διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, σέ φάτνη. Νά μήν Τοῦ γυρίσουμε τά νῶτα. Νά μήν Τοῦ κλείσουμε τήν πόρτα, ὅπως ἔπραξαν οἱ κάτοικοι τῆς Βηθλεέμ, πού σέ ὁλόκληρη τήν πόλη τους δέν βρέθηκε οὔτε ἕνα σπίτι γιά νά φιλοξενήσει τό Θεῖον Βρέφος.

Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ στάθηκαν ἀφιλόξενοι ἀπέναντί Του. Κλειστές οἱ καρδιές, κλειστές καί οἱ πόρτες τῶν σπιτιῶν τους. Τό τραγικό αὐτό περιστατικό, δυστυχῶς, ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερα.

 Εἴκοσι αἰῶνες μετά τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μετά ἀπό δύο ὁλόκληρες χιλιετίες χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ δυστυχῶς καί σήμερα πολλοί ἀρνούμαστε νά φιλοξενήσουμε τόν Χριστό. Δέν ἐπιθυμοῦμε τήν παρουσία Του. Περιφρονοῦμε τό Εὐαγγέλιό Του. Ἀπορρίπτουμε τήν Ἐκκλησία Του, γιατί μᾶς βολεύει ἕνας «ἀνθρωποποιημένος» θεός. Ἀρνούμαστε μία θέση τοῦ Χριστοῦ στήν Εὐρώπη τοῦ αὔριο κι ἄς σφράγισε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του ἀνεξίτηλα τήν ἱστορία της, τόν πολιτισμό της, τήν ζωή τῶν λαῶν της.

Θέλουμε δυστυχῶς κι ἐδῶ στήν Πατρίδα μας, μία Πολιτεία ἀποχριστιανισμένη, ἄθρησκη, ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗ­ΣΚΗ ὅπως λένε. Κι ἅς τήν ἐλευθέρωσαν οἱ πρόγονοί μας ἀγωνιζόμενοι «πρῶτον ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερον ὑπέρ Πατρίδος». Κι ἐπιδιώκουμε νά διαμορφώσουμε μία Παιδεία ἀπό τήν ὁποία θά ἀπουσιάζει ὁ Χριστός καί ἕνα Σχολεῖο ὅπου δέν θά ἔχουν θέση ἡ Ἐκκλησία καί οἱ λειτουργοί της.

Στό ὄνομα τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων – κατά τήν ἀπαίτηση ὁρισμένων- οἱ πολλοί θά πρέπει νά γίνουμε καί πάλι κρυπτοχριστιανοί, γιά νά μήν ἐνοχλοῦνται οἱ ἐλάχιστοι. Στό ὄνομα τῆς προόδου καί τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ, ζητοῦμε τήν περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τήν ἀποκοπή της ἀπό τήν δημόσια κοινωνική ζωή. Κι ἄς διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο  στήν πολυκύμαντη ἱστορία τοῦ Ἔθνους. Κι ἄς περιλαμβάνει στούς κόλπους της ὡς μέλη τήν συντριπτική πλειονότητα αὐτοῦ τοῦ λαοῦ. Κι ἄς περιβάλλει μέ στοργή ὅλους τούς ἐνδεεῖς καί τούς πάσχοντες καί τούς νεόπτωχους ἀδελφούς τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως.

Ἑορτάζουμε Χριστούγεννα! Φωτίζουμε τούς δρόμους καί τίς πλατεῖες. Στολίζουμε τά σπίτια μας. Διασκεδάζουμε κοσμικά ἐπειδή γεννήθηκε ὁ Χριστός, τόν Ὁποῖο ὅμως, ὅπως δηλώνουμε μέ τίς πράξεις μας καί τά πιστεύω μας, δέν Τόν ἐπιθυ­μοῦ­με καί κυρίως δέν Τόν ἀναγνωρίζουμε ὡς Θεό, ὡς Λυτρωτή καί Σωτήρα μας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὡς χριστιανοί βαπτισμένοι στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, καλούμαστε νά προσφέρουμε κατάλυμα στόν Χριστό. Νά τόν φιλοξενήσουμε. Νά ἀνοίξουμε τίς καρδιές μας καί νά τόν ἐνθρονίσουμε μέσα μας. Νά τόν προσκυνήσουμε ὡς Θεό καί Λυτρωτή καί Σωτήρα μας. Νά τοῦ διατρανώσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας, γιατί γιά ἐμᾶς ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς κατά χάριν θεοί. Αὐτό εἶναι τό ἀληθινό νόημα τῶν Χριστουγέννων, καί μακάρι νά τό βιώσουμε ὅλοι μας φωτισμένοι ἀπό τό φῶς τῆς Θείας Ἐπιφανείας.

Εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Διάπυρος πρός Χριστόν Τεχθέντα εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ὁ Μητροπολίτης

†Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Γεράσιμος