Ενημέρωση

Εορτή Αγίου Αντωνίου (κυριώνυμη ημέρα) – χειροτονία Διακόνου α΄

 Το Σάββατο 17 Ιανουαρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκτάριος χοροστάτησε κατά τον Όρθρο και προεξήρχε της θείας Λειτουργίας στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πόλεως Αγίου Νικολάου. Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας προεχείρισε τον κ. Βασίλειο Δαραμούσκα εις διάκονον. Ακολουθεί η προσλαλιά του Σεβασμιωτάτου προς τον χειροτονούμενο.

Αγαπητέ μου Υποδιάκονε,

Η χειροτονία σου δίδει μεγάλη χαρά στην Εκκλησία, ιδιαίτερα τούτη την ημέρα της Εορτής του Αγίου Αντωνίου και της Πανηγύρεως του νεόδμητου περικαλλούς Ναού της πόλεως του Αγίου Νικολάου. Μεγάλη χαρά γιατί ο κόσμος σε αγαπά, επικροτεί την απόφασή σου και προσεύχεται στο Μυστήριο της Χειροτονίας σου.

Θέλω να μαρτυρήσω, επ΄ Εκκλησίας, ότι εξαρχής με συγκίνησε βαθύτατα ο κληρικός πόθος σου, ο ένθεος έρως, που ανέφλεξε και ανεπτέρωσε την ψυχή σου, προς το της ιερωσύνης ακρότατον.

Παρατηρούσα με διάκριση τη ζωή σου. Έβλεπα τη σεμνότητά σου, την καλοσύνη σου, προπάντων το χάρισμα της αγάπης σου. Ήλθες κοντά μας, έμεινες στον τόπο μας, δημιούργησες εξαίρετη οικογένεια, που δίδει καλή μαρτυρία ευσέβειας και σεμνότητας στην κοινωνία μας.

Η Χάρις του Θεού, που ενεργεί πάντοτε κατά παράδοξο τρόπο, όπως την Πεντηκοστή, σου αποκάλυψε την ουράνια κλήση, του πρότριτα Επιφανέντος Χριστού. Μία κλήση που έγινε για σένα προσωπικό βίωμα, το οποίο προσεκτικά καλλιέργησες με τη συμπαράσταση πνευματικών ανθρώπων. Βίωμα που η αγάπη σου στην Εκκλησία το αύξησε, δίδοντας σήμερα αυτό το θαυμαστό αποτέλεσμα. Θεού, λοιπόν, το δώρον. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα Του.

Χειροτονείσαι Διάκονος, αναλαμβάνων τον ζυγόν του Χριστού επ΄ ώμων, στην εορτή του Αγίου Αντωνίου, του Θεοφόρου Μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας, του Καθηγητού της ερήμου, που στήριξε, όπως λέγει το Απολυτίκιό του, την Οικουμένη με τις ευχές του.

Λέγει γι’ αυτόν το Συναξάριο: «έχει τι μείζον ουρανός και των Νόων (των Αγγέλων), έξαρχον Αντώνιον Ασκητών έχων». Τι σου υπαγορεύουν ο βίος και η πολιτεία του; Έχει να σου πει πολλά και θαυμαστά ο Μέγας Αντώνιος.

Το πρώτο ότι πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στον Ευαγγελικό λόγο. Το Ευαγγέλιο, η καινή διδαχή, είναι ο λόγος του Θεού, τον οποίον λαμβάνουμε όπως τη Θεία Μετάληψη και τον εφαρμόζουμε απόλυτα. Δεν τον παραχαράσσουμε, δεν τον ευτελίζουμε, δεν τον αλλοιώνουμε, δεν κάνουμε εκπτώσεις επιλογής σ΄ αυτόν.

Για τον Μέγα Αντώνιο δύο Ευαγγελικά αποσπάσματα έγιναν η αιτία της αφιέρωσής του στο Θεό. Το «ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησον τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και δεύρο ακολούθει μοι» και το «μη ουν μεριμνήσετε εις την αύριον». Αυτά τα δύο κείμενα άκουσε στην Εκκλησία ο Μέγας Αντώνιος και θεώρησε ότι γράφτηκαν ειδικά γι΄ αυτόν. Γι΄ αυτό στη συνέχεια τα έδωσε όλα για την αγάπη του Χριστού και των ανθρώπων και ενδύθηκε τον μοναχικό τρίβωνα.

Διερωτώμαι πόσες φορές οι Κληρικοί αναγινώσκουμε το Ευαγγέλιο, διδάσκουμε το λόγο του Θεού και όμως αδιαφορούμε γι΄ αυτόν. Τον εξαγγέλουμε ανθρωπάρεσκα, περιτετμημένα και δεν ρυθμίζουμε τη ζωή μας μ΄ αυτόν. Ο Μέγας Αντώνιος σου λέγει ότι το Ευαγγέλιο να είναι η πυξίδα της ζωής σου. Αυτό ως Διάκονος θα αναγιγνώσκεις. Αυτό θα σου εμπιστευτώ. Το έχει διαφυλάξει η Εκκλησία πάνω στην Αγία Τράπεζα δύο χιλιάδες χρόνια τώρα και το παραδίδει από Κληρικό σε Κληρικό.

Ο καρτερόψυχος, ο Πατήρ των Πατέρων, Μέγας Αντώνιος είχε φωτισμό Αγίου Πνεύματος, ενοράσεις και δίδασκε τους μαθητές του την πνευματική επιστήμη, την επιστήμη των επιστημών, αυτήν την επιστήμη την οποία ιερουργεί ο κάθε Κληρικός.

Και τι μας διδάσκει αυτή η επιστήμη; Να μην αφήνουμε ποτέ να μας αποθαρρύνουν οι δοκιμασίες. Να μην ψυχραίνεται ο ζήλος μας προς το Θεό. Να αυξάνεται συνεχώς η πίστη μας. Να έχουμε μνήμη θανάτου. Να συλλογιζόμαστε τα λόγια του Αποστόλου: «καθ΄ ημέραν αποθνήσκω».

Να προσπαθούμε αγωνιζόμενοι να κατέχουμε εκείνα που μένουν στην αιωνιότητα. Την αγάπη, την πραότητα και την δικαιοσύνη. Να γινόμαστε στη ζωή μας κανόνας αρετής ακριβέστατος, «ακηλίδωτον έσοπτρον, ακτινοβόλους αστραπάς εισδεχόμενον του Αγίου Πνεύματος». Να φυλάσσουμε την καρδιά μας από κάθε μολυσμό κακού λογισμού, από φιλήδονους ερεθισμούς και παράφορο θυμό. Μόνο έτσι μπορούμε, κατά τον Μέγα Αντώνιο, να αντιστεκόμαστε στις επιθέσεις των δαιμόνων που μηχανεύονται τα πάντα, με σκοπό να μας εμποδίσουν να ενωθούμε με το Θεό.

Μόνο προσκαρτερώντας με πολλή προσευχή και με σταθερή άσκηση μπορούμε να λάβουμε από το Άγιο Πνεύμα το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων και να αντιμετωπίζουμε συνεχώς τις μηχανεύσεις τους.

Και να μην φοβόμαστε τον διάβολο και τα όργανά του. Έχοντας χάσει τη δύναμή τους από την Ενσάρκωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και μη μπορώντας να ησυχάσουν, δεν τους μένει άλλο παρά να μας απειλούν με λόγια, με θορύβους και με μάταιες εμφανίσεις.

Τους δαίμονες δεν τους πολεμούμε γιατί έρχονται τότε περισσότεροι και πονηρότεροι και μας καταβάλλουν. Να τους περιφρονούμε, γιατί τίποτε δεν φοβούνται περισσότερο από την ταπεινοφροσύνη, την υπομονή και την αγάπη μας προς το Θεό. Μέσα σ΄ αυτές τις σκέψεις του Μεγάλου Αντωνίου, που συνέτριψε τα τόξα και τα βέλη των δαιμόνων, αποθησαυρίζεται ολόκληρη η αιωνόβιος πολιτεία του. Αυτά συνθέτουν και μία ανέγκλητη ιερατική πολιτεία.

Θέλω ακόμη να γνωρίζεις ότι ο Μέγας Αντώνιος φλεγόταν από πόθο να κατακτήσει το στέφανο του μαρτυρίου. Δυο φορές κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια και θαρραλέα ριψοκινδύνεψε τη ζωή του. Διακόνησε ομολογητές, τους επισκεπτόταν στις φυλακές και στα κάτεργα, τους εμψύχωνε ώστε να φέρουν σε πέρας τον καλό αγώνα.

Ιδού ένας τομέας διακονίας σου, που συνιστά και το αναίμακτο μαρτύριο συνειδήσεως του κάθε Κληρικού. Υπάρχουν πολλοί που δοκιμάζονται και είναι μόνοι, πολλοί που αγωνίζονται και δεν έχουν άγγελο παρηγορίας. Πότε εμείς οι Κληρικοί θα καταλάβουμε ότι το έργο μας δε σταματά μόνο στο Ιερό Θυσιαστήριο, αλλά πρέπει να εξερχόμαστε καθ΄ ημέραν έξω της παρεμβολής, τον ονειδισμό του Χριστού φέροντες, για να εκκλησιάσουμε τα βάσανα, τους πειρασμούς, τις αγωνίες των ανθρώπων; Αυτό σημαίνει Εκκλησία. Έτσι γίνεται ο κόσμος Εκκλησία. Και σ΄ αυτό θέλω, ως νέος που σε εμπιστεύονται οι νέοι, να δώσεις μία καλή μαρτυρία σ΄ αυτούς.

Ο Μέγας Αντώνιος επωμιζόταν τις συμφορές όσων κατέφευγαν σ΄ αυτόν σαν να ήταν δικές του και προσευχόταν για τον καθένα τους. Όταν ο Θεός επιτελούσε δι΄ αυτού ένα θαύμα, Τον ευχαριστούσε και όταν καθυστερούσε, πάλι Τον ευχαριστούσε και παρακινούσε τον δοκιμαζόμενο και πάσχοντα να συνεχίσει να ελπίζει.

Ο Μέγας Αντώνιος, ο καθαρός την ψυχήν και την καρδίαν, έλεγε: «Δεν φοβούμαι τον Θεό, αλλά τον αγαπώ. Η αγάπη έξω βάλει τον φόβον». «Η ζωή και ο θάνατος εξαρτώνται από τον πλησίον. Εάν κερδίσουμε τον αδελφό μας, κερδίζουμε το Θεό. Εάν είμαστε για τον αδελφό μας αφορμή αμαρτίας αμαρτάνουμε ενώπιον του Χριστού».

Αυτά είναι τα πρωτεύοντα, τα θεμελιώδη στη ζωή ενός Κληρικού. Αυτά συνιστούν την ένθεη πολιτεία. Αυτά περιμένει ο κόσμος από μας.

 

Αγαπητέ μου Υποδιάκονε,

Παρατηρούμε ότι πολλά άλλαξαν τελευταία και περισσότερα θα αλλάξουν στο εγγύς μέλλον για την Εκκλησία. Τα αυτονόητα για μας τους Κληρικούς, δηλαδή τα κεκτημένα εκ μέρους της Πολιτείας, δεν θα είναι πλέον δεδομένα. Ήδη προγευόμαστε αυτής της καταστάσεως. Συ και οφείλει να το γνωρίζει ο κόσμος, δεν θα λαμβάνεις μισθό. Οι μνημονιακές συνέπειες έχουν στερήσει πολλά χωριά μας Εφημερίων.  Είμαι βέβαιος όμως ότι θα σε ενισχύει η αγάπη των ανθρώπων, όπως γινόταν παλαιότερα για τους Κληρικούς, που δεν είχαν μισθούς. Και συ, όπως και άλλοι, θα αναμένεις, εάν οψέποτε δοθεί θέση, να διοριστείς.

Εάν δε συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τα επόμενα χρόνια που οι ηλικιωμένοι Κληρικοί μας θα αποχωρήσουν της ενεργού διακονίας, πολλές Ενορίες δεν θα έχουν Εφημερίους και θα αναγκαστούμε να κάνουμε σύμπτυξη.

Μας θλίβει βαθύτατα η κατάσταση αυτή, γιατί απομακρυσμένα χωριά θα ερημώσουν, αφού και το τελευταίο φυλάκιο που απέμεινε σ΄ αυτά, η Εκκλησία, θα κλείσει και θα σιγήσει η καμπάνα της.

Χαίρω όμως γιατί ενώ όλα αυτά σου τα επεσήμανα, συ έμεινες σταθερός, αμετακίνητος στην απόφασή σου, να γίνεις Κληρικός. Και σε παρεκάλεσα, για να μη στερείται η οικογένειά σου, να συνεχίσεις την εργασία σου. Πολλοί Κληρικοί στο εξωτερικό εργάζονται σε διάφορα χρηστά επαγγέλματα. Ο κόσμος πρέπει να μας βλέπει να εργαζόμαστε. Τα χέρια του Κληρικού πρέπει να είναι καθαρά και τίμια. Με τον κόπο μας μπορούμε να ζήσουμε. Όταν έχουμε δε και την αγάπη των ανθρώπων, δεν θα στερηθούμε τίποτε.

 

Αγαπητέ μου Υποδιάκονε,

Σου εκφράζω τις ευχές όλων των συμπροσευχομένων Αδελφών. Την ευχή της Εκκλησίας με πατρική αγάπη.

Είμαι βέβαιος ότι θα τιμήσεις την Εκκλησία που σε τιμά σήμερα και ότι θα αναδειχθείς ανεπαίσχυντος Διάκονός της.

Να έχεις την ευχή του Μεγάλου Αντωνίου. Να ζήσεις τα χρόνια του, υπέρ τα εκατόν. Να έχεις τα ένθεα χαρίσματά του και ακόμη να ζήσεις τη χαρά του, της αύξησης των πνευματικών τέκνων στη διακονία σου, όπως εκείνος που έγινε αιτία να εξανθίσει η έρημος ως κρίνον. Πρόσελθε. Ιδού καιρός ήγγικε.

 

Back to top button