Επικήδειος ομιλία στην εξόδιο ακολουθία του μακαριστού Αρχιμ. Γρηγορίου Ορφανού

Επικήδειος Ομιλία

Αρχιμ. Γρηγορίου Ορφανού

του Αρχιμ. Τίτου Ταμπακάκη, Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χερρονήσου

8-5-2016

 

« …Μακάριοι οἱ νεκροί οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ΄ ἄρτι. Ναί, λέγει τό Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν• τά δέ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ΄ αὐτῶν» (Αποκάλυψη).

 Με αυτή την θεϊκή φωνή που ήκουσε εκ του ουρανού «ἐν τῇ Νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ», ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, τον οποίο τιμά και γεραίρει σήμερα η Εκκλησία μας, προπέμπομε στην αιωνιότητα τον μακαριστό αρχιμανδρίτη Γρηγόριο Ορφανό. 

Αυτές οι ολίγες γραμμές του βιβλίου της Αποκαλύψεως, τολμώ να είπω, ότι αποτελούν το απόσταγμα της οσιακής βιοτής του αδελφού μας. Ο Γέρων Γρηγόριος είναι όντως μακάριος, γιατί εκοιμήθη κατά Χριστόν. Ήτο αληθινός μοναχός, γι΄αυτό και μελετητής του θανάτου. Ως βαθύς γνώστης της Αγιοπατερικής Θεολογίας έδιδε βαρύτητα στην μνήμη του θανάτου. Την θεωρούσε σαν το πλέον αποτελεσματικό μέσον για την απόκτηση του φόβου του Θεού, από τον οποίο γεννάται η μετάνοια.

Ανήκει μεγάλος έπαινος, αδελφοί μου, σε αυτόν που μνημονεύει καθ΄ ημέραν την έξοδο του από αυτή την ζωή. «Μακάριος ὁ μνημονεύων τῆς ἐξόδου αὐτοῦ, τῆς ἐκ τοῦδε τοῦ βίου». Η διαρκής μνήμη του θανάτου είναι «χρηστός παιδαγωγός καί τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς». Η έννοια του θανάτου, που μελετάται από τον Χριστιανό, είναι παρεκτική σωτηριώδους λύπης. 

Είναι βεβαία η πίστη μας ότι ο Γέρων Γρηγόριος αυτό έπραττε. «Μνημόνευε ἐξόδου καί κρίσεως». Είχε την αγωνία της σωτηρίας του. Γι΄αυτό θα εύρει παρρησία στον Θεό. 

Ο πατήρ Γρηγόριος από χθές το εσπέρας εξήλθε από τα φθαρτά και παρερχόμενα και εισήλθε στα αιώνια και άληκτα, όπου βασιλεύει η αγάπη του Θεού, όπου «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός».

Σήμερα, Κυριακή του Αντίπασχα, ιερουργούμε τον θείο σαββατισμό του. Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο της Θείας Λειτουργίας αυτής της Κυριακής, εμφανίζεται μετά την Ανάστασή του στους μαθητές του, «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων». Οι μαθητές χαρήκαν πολύ, που είδαν τον Κύριο. ¨Όμως, ο Απόστολος Θωμάς, ο έχων την καλήν απιστίαν, ζήτησε από τον Χριστό να ψηλαφίσει την λογχευμένη πλευρά του και τους τύπους των ήλων για να πιστεύσει στο γεγονός που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του. Και όταν πείσθηκε ανεφώνησε με όλη την δύναμή του: «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου».

Ο Γέρων Γρηγόριος αυτό έκανε σε ολόκληρη τη ζωή του. Ψηλάφιζε με τα πήλινα χέρια της ιερατικής του αξίας τον Αμνόν της Θείας Λειτουργίας, «τόν Αίροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, τόν Μελιζόμενον καί μή Διαιρούμενον, τόν Ἐσθιόμενον καί μηδέποτε Δαπανώμενον», ατένιζε αυτοψεί το πρόσωπον της Αγίας Αναφοράς και έκραζε μέσα από τα τρίσβαθα της ύπαρξής του: «ο Κύριός μου και ο Θεός μου, δόξα σοι». Τον διακατείχε στο έπακρον η θεοσέβεια, η ευλάβεια, η ταπείνωση, η ιεροπρέπεια. Ύψωνε τα χέρια του δεητικώς, ως άλλος Μωυσής, στον Εσταυρωμένο Χριστό και προσευχόταν υπερ των πνευματικών του τεκνίων, ολοκλήρου του ποιμνίου του. Ιερουργούσε τα προβλήματα, τους πειρασμούς, τις αδυναμίες των ανθρώπων και παρακαλούσε τον Θεό να ευλογήσει την έξοδο τους και την ελευθερία τους από την δουλείαν του αλλοτρίου. Έβλεπες το πρόσωπό του να λάμπει από το άκτιστον φώς της Αναστάσεως. Αυτό το φως μετέδιδε με την άσβεστη λαμπάδα της ιερωσύνης του και φώτιζε τον δρόμο σε αυτούς που παραμέναν στο σκότος και την σκιά του θανάτου.

Η ψυχή του πατρός Γρηγορίου ήτο καταστολισμένη από τα χαρίσματα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και Ευαγγελιστού. Ο Γέρων Γρηγόριος ήτο επιστήθιος μαθητής του Χριστού, ήτο ηγαπημένος μαθητής του Χριστού, φίλος του Χριστού, ήτο θεολόγος και κήρυκας και αετός υψιπέτης της Ορθοδόξου Θεολογίας.

Χθές το εσπέρας διέβη άπνους την πύλη της Ιστορικής αυτής Μονής της Παναγίας της Κρουσταλλένιας και εισήλθε χαίρων εις την χαράν του Κυρίου του. Όπως ο δούλος του Ευαγγελίου έλαβε την δικαίαν ανταπόδωσιν, γιατί παλλαπλασίασε τα δωρηθέντα από τον Θεό σε αυτόν τάλαντα. Η Μονή της Κρουσταλλένιας, η Μονή της Μετανοίας, ολόκληρο το αγαπημένο μας Οροπέδιο, η γή αυτή η τρισευλογημένη, από την οποία μόνο αγαθον τί δύναται είναι πενθηφορεί εορταζόντως, γιατί ο Γέρων Γρηγόριος έδραμε στην αιωνιότητα «αγαλλομένω ποδί», «λαμπαδηφόρος» για να συνεορτάζει αιωνίως μετά των αγγελικών τάξεων «Πάσχα μέγα», «Πάσχα μυστικόν», «Πάσχα αιώνιον», «Πάσχα σωτήριον».

Ο πατήρ Γρηγόριος εξεμέτρησε το ζήν, επλήρωσε το κοινόφλητον χρέος και γέμισε χθες το εσπέρας την εν ουρανοίς Εκκλησίαν με πολλή χαρά, επί τη υποδοχή της μακαρίας και ηγνισμένης ψυχής του.

……..Την λύπη μας όμως ας μετριάζει η σκέψη ότι εργάσθηκες καρποφόρως και ότι απέρχεσαι από τον κόσμο αυτό ικανοποιημένος. Σε ευχαριστούμε και σε ευγνωμονούμε για ό,τι προσέφερες στην γεννέτειρά σου, τον αγαπημένο σου Οροπέδιο, σε όλους εμάς που είχαμε την ευλογία να σε γνωρίσουμε.

«Μακαρία ἡ οδός ἥ πορεύη σήμερον, ὅτι ἠτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως». Ραίνουμε το σεπτό σκήνωμα σου με τα μύρα της Αναστάσεως και ψάλλομε τον επινίκιον υμνόν «Χριστός Ἀνέστη». Σε κατευοδώνουμε αναστασίμως. Σε παραδίδουμε στην αγκαλιά της Αρχόντισσας, της Μάνας Παναγιάς, της Κεράς Κρουσταλλένιας, στην αγκαλιά της μάνας των εγκαταβιούντων μοναχών αυτής, οι οποίοι θα μνημονεύουν του ονόματός σου στις προσευχές και το ιερό κομβοσχοίνιον του νύκτα και ημέρα. Από σήμερα θα αναπαύεσαι δίπλα στους ευλογημένους Γεροντάδες αυτής της Μονής, τον πατέρα Μελέτιο και τον πατέρα Τιμόθεο. Θα συνομιλείτε «πρός ἁλλήλους περί πάντων τῶν συμβεβηκότων ἐν Ἱερουσαλήμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις», πορευόμενοι, σύντρεις, την οδόν προς Εμμαούς.

Μεταφέρουμε τις συλληπητήριες ευχές του Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γερασίμου στον αγαπητό Καθηγούμενο Αρχιμανδρίτη Αρσένιο, την Αδελφότητά του και την προσφιλή οικογένειά του. Ενώνουμε τις προσευχές μας υπέρ αναπαύσεως της ψυχής σου. Δεόμαστε όπως ο «ἐν Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ καί μυριάσιν ἀγγέλων ὑμνούμενος Ἅγιος Θεός» (Εβρ. Ιβ΄,22) κατατάξει την ψυχή σου εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων. Γέροντα Γρηγόριε, αδελφέ και συλλειτουργέ, «Χριστός Ἀνέστη!»