Η Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γερασίμου για το Άγιον Πάσχα

 

Ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ βάση τῆς Πίστεώς μας∙ «εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κοριν. 15.17). Ἡ Ἀνάστασις κατ’ οὐσίαν εἶναι ἡ χαρά καί ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς, ποὺ σηματοδοτεῖ τὴ ζωντανὴ ἐλπίδα καὶ τὴν ἀνόθευτη ἀγάπη μεταξύ τῶν πιστῶν. Εἶναι ἡ ἀρχή καί ὁ σκοπός, ἡ ἀλήθεια καί τό περιεχόμενο τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, καθώς καὶ ὁ εὐαγγελισμός τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ χώρισε τούς ἀνθρώπους σέ ἐκείνους πού δέχονται τὸν θεῖο φωτισμὸ καί σέ ἐκείνους πού μένουν μέ τή θέλησή τους στὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου. Βέβαια, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς κατήργησε «τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστιν τὸν διάβολον» (Ἑβρ.2.14) καί ἐσκύλευσε τόν Ἄδην, «ὡς κατελθὼν εἰς τὸν Ἄδην», ἀλλά ὁ ἄνθρωπος, ὄντας ἐλεύθερος καί μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νά ἐπιλέγει αὐτό πού τοῦ ὑπαγορεύει ἡ πολυδύναμη ἀνταρσία καὶ τὰ ὀδυνηρά του ἀδιέξοδα. Καί σίγουρα ἀληθινά ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ φωτίζει τὰ βήματά του μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ δηλώνει τήν ἀρχή τῆς νέας δημιουργίας, τόν καινούριο κόσμο πού προσφέρει ὁ Θεός στήν ἀνθρωπότητα. Καί ὁ καινούριος αὐτός κόσμος δέν ἔχει σχέση μέ τόν τρόμο καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ θανάτου, οὔτε μὲ τίς ἐχθρικές ἐκδηλώσεις τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν συνάνθρωπο. Ἀλλά φωτίζεται μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ εἶναι ζωή ἀγάπης, ζεστασιᾶς καί ἐλπίδος, ὅπως τονίζουν οἱ μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἐξαίρει ἡ ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀνοίγει, σέ ὅσους πιστεύουν σέ αὐτήν, τόν δρόμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Προσφέρει τήν ὄντως ζωή, ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἀλογία τοῦ θανάτου, γιὰ νὰ μπορεῖ ἐλεύθερος νἀ γεύεται τὴ λυτρωτικὴ δύναμη τῆς ἐλπίδος. Τῆς ἐλπίδος ποὺ μεταμορφώνει τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο καὶ τὸ ὁδηγεῖ στὴν ἄφατη δόξα τοῦ μεγαλείου τῆς Θείας Ἀγάπης.

Ἀνάστασις, βέβαια, χωρίς Σταύρωση δέν ὑπάρχει. Γι’ αὐτό καλούμαστε, ἐάν θέλουμε νά ζήσουμε τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί νά λάβουμε τό φῶς της, νά σταυρώσουμε «τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον», ποὺ φέρουμε, «σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ.5.24). Γιατί, μόνο διά τοῦ Σταυροῦ μποροῦμε νά κοινωνήσουμε τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ καὶ νά γίνουμε μέλη τοῦ Σώματός Του «καὶ κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι» τῆς Βασιλείας Του (Γαλ.3.29). Νά ζήσουμε τό ἦθος τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισε, τήν ἀλήθεια δηλαδή καί τήν ἀγάπη καί νά διαβοῦμε ἀπό τό ψεύδος καί τήν ζοφερή πραγματικότητα τῶν προσωπείων καί τῶν σκοπιμοτήτων στήν χώρα τῆς ἀληθείας. Τῆς ἀληθείας ἔναντι τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἡ ἐλευθερία τοῦ χριστιανοῦ δέν εἶναι ἀτομική ἀλλά «κοινή» – γεγονός κοινωνίας καί ἀγάπης.

Ἀνάστασις, λοιπόν, ἀδελφοί, σημαίνει Πάσχα. Σημαίνει πέρασμα ἀπό τόν ἀτομισμό καί τήν μοναξιά στήν ἀνιδιοτελή κοινωνία μέ τόν συνάνθρωπο, στήν κοινωνία τῆς συγχωρήσεως καί τῆς ἀγάπης.

Ἀνάστασις σημαίνει διάβαση ἀπό τήν ὑποδούλωσή μας στά πάθη καί τήν ἀμαρτία, «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ.8.21). Γι’ αὐτό μόνο οἱ ἐλεύθεροι ἐν Χριστῷ μποροῦν νά κοινωνοῦν μέ τόν Θεό, νά διαλέγονται μέ τούς ἀδελφούς, νά συγχωροῦν τούς ἐχθρούς, νά σέβονται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο.  

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ Χριστός πού εἶναι Ἀλήθεια καί Ζωή, μᾶς ἔχει δοθεῖ μέ τήν Ἀνάστασή Του. Ἡ ἀποκάλυψη γιά τήν Ἐκκλησία ἔχει ὁλοκληρωθεῖ. Ἕνα μόνο μένει. Νά Τόν ἀφήσουμε νά μᾶς φωτίσει μέ τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του, γιά νά μάθουμε νά συγχωροῦμε, νά ἀγαποῦμε καί νά κοινωνοῦμε χαίροντες «κύκλῳ τῆς ψυχοτρόφου τραπέζης», ποὺ μᾶς ἑτοίμασε μὲ τὴ σταυρική Του Θυσία καὶ «τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος τῆς θείας εὐφροσύνης», ὡς συνδαιτυμόνες τῆς χάριτός Του, προγευόμενοι τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως.  

Εὐχόμαστε σέ ὅλους ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί καταυγαζόμενα ἀπό τό Ἀνέσπερο, Πασχάλιο Φῶς.