Εις πρεσβύτερον χειροτονία π. Θεμιστοκλέους Ματθαιάκη

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου στην εις πρεσβύτερον χειροτονία του π. Θεμιστοκλέους Ματθαιάκη

 

Αγαπητέ μου Διάκονε,

Χειροτονείσαι σήμερα, ευδοκία του φιλανθρώπου Θεού και χάριτι του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, διά των αναξίων χειρών μου, Πρεσβύτερος και καθίστασαι λειτουργός των Αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας, ποιμένας της εκλογάδος του Χριστού.

Τι τιμή και τι ευθύνη! Άφατος η φιλανθρωπία, ανεξιχνίαστο το έλεός Του και για σένα και για μένα, που υπουργώ στο Μυστήριο.

Χειροτονείσαι Πρεσβύτερος στον αγαπημένο σου Ναό της Μεγάλης Παναγίας. Προέρχεσαι εκ της αυλής ταύτης. Είσαι και εσύ παιδί της Μεγάλης Παναγίας, της εφόρου και πολιούχου μας, της ευεργέτιδος όλων μας.

Η Μεγάλη Παναγία, μετά χαράς, σε υποδέχεται. Θα είναι αρωγός στην αποστολή σου. Μην το λησμονήσεις αυτό ποτέ. Να απευθύνεσαι πάντοτε στην Κυρία Θεοτόκο, ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες της διακονίας σου. Αυτή, ως Μητέρα του Θεού, έχει παρρησία να σε λυτρώνει από τις επαγωγές των λυπηρών, να σε χειραγωγεί προς τον Υιό και Θεό της και να διαπορθμεύει τα αιτήματά σου προς Αυτόν.

Χωρίς την Παναγία δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε προπάντων να σωθούμε. Εμείς δε οι Κληρικοί χωρίς την Παναγία, δεν μπορούμε να βάλουμε ούτε αρχή στη διακονία μας. Αυτή είναι το πλήρωμα της Ιερωσύνης μας, το πρότυπο της αφιέρωσης και του ήθους, η αιτία της των πάντων θεώσεως.

Χειροτονείσαι Πρεσβύτερος εν Ημέρα Κυριακή, Ημέρα Αναστάσεως και ενδύεσαι την ευπρέπεια, το φέγγος της Αναστάσεως του Χριστού. Ψάλλαμε στον Όρθρο ότι ο Ιησούς «αναστάς εκ νεκρών τον κόσμον ηλευθέρωσεν εκ της δουλείας του αλλοτρίου». Αυτός μόνος ελευθερώνει «εκ των του Άδου αλύτων δεσμών».

Και το μήνυμα που σαλπίζει ο ένδοθεν του Θυσιαστηρίου Άγγελος στις Μυροφόρες, αλλά και σε μας είναι: «Παύσασθε των δακρύων, ευαγγελίσασθε ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός το γένος των ανθρώπων». Αυτό είναι το έργο σου. Να καταπαύεις θρήνους. Εν νεκροίς παθών ελεύθερος να κηρύττεις Ανάσταση. Να μνημονεύεις Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών.

Χειροτονείσαι Πρεσβύτερος στην εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου, που αναπέμπει στην ευσεβή πηγή της Πίστεως και του Γένους μας, την Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, Ημέρα που αποτελεί τη Θρονική Εορτή της.

Ο Απόστολος Ανδρέας είναι «των Αποστόλων Πρωτόκλητος και του Κορυφαίου αυτάδελφος». Εκεί, παρά την λίμνην της Τιβεριάδος, τον αλίευσε ο Θεός και τα άφησε όλα. Το πλοίον, τα αμφίβληστρα και τα δίκτυα. Εκεί είδε τον Αμνόν του Θεού, που του έδειχνε ο Τίμιος Πρόδρομος.

Ο Ανδρέας ήλθε και είδε το Χριστό. Στις ανθρώπινες επαφές προηγείται η αγάπη, η νοσταλγία της γνωριμίας. Πρώτα βλέπεις και έπειτα αποφασίζεις. Στο Θεό πρώτα έρχεσαι και έπειτα βλέπεις. Οι Απόστολοι ήλθον και είδον που μένει. Σ’ αυτήν την παραμονή βρίσκεται το Μυστήριο της Πίστεως, που είναι κρυμμένο στην καλή θέληση του πιστεύοντος.

Από εκείνη δε την ώρα που και εμείς «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» χρονολογείται και μνημονεύεται και η δική μας καθιέρωση.

Ο Απόστολος Ανδρέας μνημονεύεται στην ευαγγελική διδαχή ως ο Απόστολος που οδηγούσε στο Χριστό. Πάντοτε κάποιον έφερνε στο Χριστό. Πρώτα τον αδελφό του Πέτρο, ύστερα τον νέο με τους πέντε άρτους και τα δύο ψάρια, κατόπιν τους Έλληνες και σήμερα εσένα και όσους αισθάνονται τη δίψα της Πίστεως.

Δεν είναι δε τυχαίο ότι αυτός ο Απόστολος Ανδρέας γίνεται στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής των Εθνών, Ασίας, Πόντου, Βιθυνίας, Βυζαντίου, Θράκης, Μακεδονίας, Αχαΐας. Τα ρήματά του εστερέωσαν την επτάλοφη Κωνσταντινούπολη, τα αίματά του πότισαν την πόλη των Πατρών. «Εμπαιγμών και μαστίγων πείραν έλαβεν, έτι δε δεσμών και φυλακής» και μαρτυρικού τέλους.

Αγαπητέ μου Διάκονε,

Ο Απόστολος Ανδρέας, με τη ζωή και το μαρτύριό του, σου λέγει σήμερα ότι πρέπει να ομολογείς Ιησούν Χριστόν και να πιστεύεις ότι ο Θεός ήγειρεν Αυτόν εκ νεκρών.

Αυτό αποτελεί την απαρχή του καλού έργου που επιθύμησες. Μη διστάσεις, μη λιποψυχήσεις σ’ αυτό, όσα κι αν είναι τα εμπόδια. Ας σε περιφρονεί ο κόσμος, ας γίνεται το ράσο σου αφορμή ονειδισμού. Συ, όπως ο Απόστολος Ανδρέας, τον σταυρό να τον έχεις πάντοτε στην καρδιά σου.

Το Ευαγγέλιο, που κρατεί στα χέρια του ο Απόστολος, σου εμπιστεύομαι. Είναι αυτό που παρέλαβα και σ’ αυτό που πρέπει να στεκόμαστε αμετακίνητοι, γιατί αυτό μόνο σώζει. Εκ πολλής συνοχής καρδίας σού το παραδίδω αυτό. Αυτό να κηρύττεις. Με την ευχή η υπερβολή της δυνάμεως του Θεού να μαρτυρείται στο οστράκινο σκεύος του σώματός σου και η ζωή του Ιησού να φανερώνεται στη διακονία σου.

Ο Θεός ευδόκησε, «διά την πολλήν Του αγάπην» και εκ κοιλίας μητρός σου σε κάλεσε σ’ αυτό το έργο. Αυτός σου χαρίζει τώρα τον πλούτο της χάριτός Του.

Ο Ιερός Αυγουστίνος έλεγε στους πιστούς: «Από τότε που τέθηκε στους ώμους μου το φορτίο της ιερωσύνης, βασανίζομαι σκεπτόμενος τη θέση μου. Ασκώντας αυτό το υπούργημα υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να προτιμήσω τη δική μου τιμή και όχι τη σωτηρία των άλλων. Με φοβίζει αυτό που είμαι για σας, αλλά με παρηγορεί ότι είμαι μαζί σας. Για σας είμαι κληρικός, μαζί σας είμαι χριστιανός. Το πρώτο είναι ανάθεση καθήκοντος, το δεύτερο είναι όνομα χάριτος». Τι θα είσαι λοιπόν από τώρα; Κληρικός και αδελφός Χριστιανός. Καθήκον και χάρις.

Ο Κύριος από αγάπη κινείται πάντοτε προς εμάς. Δεν υπολογίζει τις ικανότητες και τις γνώσεις μας. Δεν μας έχει ανάγκη ο Θεός. «Ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών». Η αγάπη Του, λοιπόν, σου χάρισε αυτή τη φρικτή ώρα, η αγάπη Του έγινε κλίση.

Αυτός, ο Χριστός, όχι μόνο σε κάλεσε, αλλά και προσεύχεται για σένα, όπως έκανε για τον Απόστολο Πέτρο. «Προσευχήθηκα να μην εκλείψει η πίστη σου και συ στήριξε τους αδελφούς σου». Να που ο Κύριος πριν σε καλέσει σ’ αυτήν την διακονία Του έχει προηγηθεί.

Απέσπασε το βλέμμα σου, το λογισμό σου από τον αδύναμο εαυτό σου, από τους δισταγμούς σου και ενατένισε το Χριστό. Απάντησέ Του: Δέχομαι Κύριε, αφού το λες εσύ. Αφού με καλείς εσύ, θα ρίξουμε τα δίχτυα, όπως μου παραγγέλλεις, στον πληθυντικό, όχι μόνος μου. «Βάλετε εις τα δεξιά μέρη του πλοίου τα δίχτυα».

Αυτός ο πληθυντικός φανερώνει ότι δεν πρέπει να είμαι μόνος μου. Έχω ανάγκη συνεργατών. Μόνοι μας δεν μπορούμε να κατορθώσουμε τίποτε. Κλήρος και λαός πρέπει να συμπορευόμαστε, να συναλιεύουμε. Έτσι γεμίζει το δίχτυο, το δίχτυο της Εκκλησίας που είναι τόσο γερό και δεν πρόκειται ποτέ να σχιστεί.

Όλοι μαζί να εκκλησιάζουμε τη ζωή και τα προβλήματά τους, να τους μεταγγίζουμε ελπίδα και χαρά. Να τους λέμε ότι δεν είναι η κρίση η πιο μεγάλη μας συμφορά, αλλά το εμπάργκο που στήσαμε ανάμεσά μας. Ο Χριστός έφυγε από τη ζωή μας και πέτρωσαν οι καρδιές μας. Μαζί να βροντοφωνάζουμε ότι ο Θεός είναι πιο δυνατός από κάθε κρίση, από την αμαρτία και το θάνατο.

Σε παρακαλώ, μαζί και με όλους, να ιερουργούμε το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας, την ενότητά της. Πολλοί σήμερα κατακρίνουν την Εκκλησία για το τι είναι και το τι κάνει. Ας διορθώσουμε πρώτα τον εαυτό μας και ύστερα να ζητούμε αλλαγές στην Εκκλησία. Οι οργανωτικές και δομικές μεταρρυθμίσεις έπονται. Πρώτη είναι εκείνη του τρόπου της ζωής μας. Ας το ακούσουν αυτό εκείνοι που θέλουν να αλλάξουν την γλώσσα της Εκκλησίας, την εμφάνιση των Ιερέων, την λειτουργική της δομή και αποστολή.

Ο λαός θέλει ποιμένες, όχι υπαλλήλους. Θέλει την Εκκλησία του να είναι μία ανοικτή αγκαλιά, να πορεύεται προς αυτούς που δεν την πλησιάζουν, που είναι αδιάφοροι, που δεν την έχουν γνωρίσει. Και αυτούς για να τους εκκλησιάσεις χρειάζεται βαθιά πίστη και πολλή αγάπη.

Βλέπεις, τέλος, ότι σήμερα γίνεται τόσος πόλεμος εναντίον της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, από κάποιους ζηλωτές κληρικούς παντός βαθμού και λαϊκούς, από εθνοφυλετικές Εκκλησίες, που αμφισβητούν τα προνόμιά της, την Ηγετική της θέση στο σύστημα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Μην τους ακούς αυτούς, μην τους πιστεύεις. Αντιπίπτουν τω Πνεύματι τω Αγίω. Βρίσκονται σε πλάνη. Οφείλουμε όλοι να είμαστε ευγνώμονες στο Θεό που ανήκουμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, που ηγείται των Πανορθοδόξων, που συντονίζει την ενότητα της Πίστεως, που διακονεί την καταλλαγή σε θρησκείες, έθνη και κοινωνίες.

Η Κρήτη έχει ευεργεθεί πολλάκις από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ό,τι είμαστε εκκλησιαστικώς το οφείλουμε σ’ αυτό. Την ευστάθειά μας, την παράδοσή μας, τον πλούτο της εκκλησιαστικής μας ζωής. Η Κρήτη πάντοτε θα πορεύεται εν υπακοή, σεβασμώ και αφοσιώσει προς την τροφόν της Πίστεως και του Γένους μας.

Χαίρω που συνάπτεσαι σήμερα σ’ αυτήν την αλυσίδα της αποστολικής διαδοχής του Αποστόλου Ανδρέου, στον Ιερό Κατάλογο της Εκκλησίας μας. Σε παρακαλώ να προσεύχεσαι για τη Μεγάλη Εκκλησία και τον Πατριάρχη μας. Το έχουν ανάγκη.

Αγαπητέ μου Διάκονε,

Πρόσελθε μετ’ επιγνώσεως, αλλά και μετά χαράς. Απόστολοι, Μάρτυρες, Προφήτες, Ιεράρχες πρεσβεύουν για σένα. Η Κυρία Θεοτόκος τούτη την ώρα, που θα βαδίζεις, εν χορώ, πέριξ της Αγίας Τραπέζης, θα σε συνάψει στους χορούς των εκλεκτών του Θεού. Εύχομαι να γίνεις και εσύ, χάριτι Θεού, τόκος της Αειπαρθένου.