Κυριακή των Βαΐων
Την Κυριακή των Βαΐων, 1 Απριλίου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Γεράσιμος ιερούργησε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάλια. Ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τα Βάϊα και ακολούθησε η λιτάνευσίς των πέριξ του ιερού ναού, η ανάγνωση της ευαγγελικής περικοπής της ημέρας και η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του προς τους ευσεβείς χριστιανούς αναφέρθηκε στο συναξάρι της εορτής των Βαΐων και σωτηριολογική σημασία της για εμάς τους χριστιανούς.
Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γερασίμου για την Εορτή των Βαΐων
Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα. Ἑορτάζομε «τήν λαμπράν καί ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλήμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ὁ Χριστός, συναντᾶ καί πάλι τόν Λάζαρο, μέ τίς ἀδελφές του στή Βηθανία, ὅπου ἡ Μαρία, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, ἀπό εὐγνωμοσύνη, ἄλειψε μέ μύρο τά πανάχραντα πόδια τοῦ Κυρίου. Ἀπό τήν Βηθανία, στέλνει ὁ Χριστός τούς μαθητές Του, νά ἀναζητήσουν «τήν ὄνον καί τόν πῶλον» γιά νά εἰσέλθει στήν Ἁγία Πόλη, «πληρῶσαι τήν Γραφήν».
Ὅταν εἰσήρχετο ὁ Χριστός καθήμενος στόν πῶλο, στό ταπεινό αὐτό πλάσμα τῆς δημιουργίας, ἐσείσθη ἡ Πόλις. Οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων ἅπλωναν τά ροῦχα τους κατά γῆς. Ἔκοπταν κλάδους φοινίκων καί ἔστρωναν τούς δρόμους. Στά χέρια τους ἐβάσταζαν «βάγια», δηλαδή ἁπαλά κλαδιά πού συμβόλιζαν τήν νίκη κατά τοῦ θανάτου. Μυριόστομη ἦταν ἡ ἰαχή «Ὠσαννά τῷ Υἱῷ Δαυίδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ἀγαπητοί μου! «Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε» γιά νά ὑποδεχθοῦμε καί πάλι τόν Βασιλέα τῆς δόξης. Μεγαλύνομε Χριστόν «κεκαθαρμένοι τάς ψυχάς» καί ἀναφωνοῦμε: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ὁ Κύριός μας ἦλθεν ἐπί γῆς. «Ἐμετρίασε» καθήμενος ἐπί πώλου ὄνου. Ἀλλά καί πάλιν εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη. Πάλι Σταυρός ἑτοιμάζεται, πάλι Παράδεισος ἀνοίγεται, πάλι ἡ Ἐκκλησία ἀγάλλεται καί πάλι οἱ πιστοί διασώζονται. Χθές ἑώρταζε ἡ Βηθανία, σήμερα πανηγυρίζει ὅλη ἡ Ἐκκλησία. Χθές ὁ Χριστός ἐχάρισε τή ζωή στόν τετραήμερο Λάζαρο, σήμερα ὁ Ἴδιος ἐπείγεται «τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι».
Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ εἶναι παρουσία ἀγάπης, φιλανθρωπίας καί συγκαταβάσεως. Ὁ Χριστός εἶναι «δίκαιος καί σώζων αὐτός, πραΰς». Εἶναι «ἐπιβεβηκώς ἐπί ὑποζύγιον καί πῶλον νέον», γιά νά λύσει «τήν ἀλογίαν τῶν ἐθνῶν τήν κάκιστον». Εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη, ὄχι μέ τή δόξα τοῦ Πατρός Του, ἀλλά μέ τήν ταπείνωση τῆς Μητρός Του.
Ἀγαπητοί μου! «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρός τό ἑκούσιον πάθος» ἔρχεται νά θυσιασθεῖ γιά τή σωτηρία μας. Ἔρχεται νά προσφέρει τό Αἷμα Του, ἀντίλυτρο, γιά νά ζήσουμε, νά λυτρωθοῦμε ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο. Τί παραπάνω νά κάμει ὁ Θεός γιά νά Τοῦ δείξουμε εὐγνωμοσύνη; Τί ἄλλο μπορεῖ νά μᾶς δώσει μεγαλύτερη χαρά καί ἀγαλλίαση, ὅσο ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία μας; Σωτῆρας καί Λυτρωτής μας εἶναι μόνο ὁ Χριστός. Αὐτό ὑποδηλώνει ἡ σημερινή ἑορτή.
Ἡ Μεγάλη Σαρακοστή πού τελείωσε, ὅπως καί ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα πού ἀρχίζει, ἔχουν σκοπό νά πιστέψουμε ὅτι ὁ Κύριος δέχθηκε «τούς ἐμπτυσμούς, τά ῥαπίσματα, τά κολαφίσματα, τάς ὕβρεις, τούς γέλωτας, τήν πορφυρᾶν χλαῖναν, τόν κάλαμον, τόν σπόγγον, τό ὄξος, τούς ἥλους, τήν λόγχην καί προπάντων τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον, διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν». Καί ὅτι ἀληθινή προσκύνηση τῶν Ἁγίων Παθῶν, ὅπως καί ἀληθινό Πάσχα, εἶναι ἡ ἐν μετανοίᾳ προσέλευσή μας στό Ποτήριο τῆς ζωῆς, στήν κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου μας.
Ὅσοι δέν προσκυνοῦν ἐκκλησιαστικῶς, θεοπρεπῶς, ἀκατακρίτως, τά Ἅγια Πάθη καί τήν Ἁγία Ἀνάσταση, αὐτοί ἀνασταυρώνουν τόν Χριστό. Μπορεῖ βέβαια νά κάνουν τόν Σταυρό τους, μά δέν ἀγαποῦν τόν Ἐσταυρωμένο. Ἀνάβουν τό κερί τους τή Λαμπρή, μά δέν καίει μέσα τους ἡ ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας. Γι’ αὐτό καί πολλοί κρατοῦν σήμερα βάγια, ἀλλά εὔκολα αὔριο θά ποῦν σταυρωθήτω. Καί μπορεῖ νά μήν τό ποῦν στό Χριστό. Μά θά τό ποῦν στόν ἀδελφό τους, πού γι’ αὐτόν ἀπέθανε καί ἀνέστη ὁ Χριστός.
Ἀγαπητοί μου!
«Φθάσαντες πιστοί τό σωτήριον Πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ» ἄς ἀνοίξουμε τίς πύλες τῆς καρδιᾶς μέ τά βάγια τῆς νίκης καί ἄς Τόν δεχθοῦμε μέ εὐφροσύνη, ψάλλοντες τόν ἐπινίκιον ὕμνον «εὐλογημένος εἶ ὁ ἐλθών καί πάλιν ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Προ της απολύσεως, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την Ακολουθία του Μικρού Αγιασμού επί τη ενάρξει του νέου μηνός.
