Ο «παράλυτος» άνθρωπος κάθε εποχής ξεπερνά το φόβο της απομόνωσης έχοντας ακραιφνή πίστη στην ελπίδα και τη χαρά της Αναστάσεως του Κυρίου

Την Κυριακή 23 Μαΐου ο Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Φουρνής.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κήρυξε τον Θείο Λόγο, αναλύοντας την ευαγγελική περικοπή της ημέρας: «Τέταρτη Κυριάκη από του Πάσχα σήμερα, αγαπητοί Πατέρες και αδελφοί, Κυριακή του Παραλύτου και η Εκκλησία μας ενθυμείται τον πόνο και την αγωνία του ανθρώπου που βρίσκεται τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια παράλυτος επί τη προβατική κολυμβήθρα και περιμένει την ίαση. «Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» λέει ο παράλυτος στον Κύριο που ζητά να μάθει πώς βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση.

Αυτή η κραυγή αγωνίας, απομόνωσης και μοναξιάς του παραλύτου είναι η κραυγή και του σύγχρονου ανθρώπου ο οποίος, περιβεβλημένος από τα αγαθά και τις ανέσεις που του παρέχει η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, πολλές φορές βιώνει την ασθένεια μόνος του, βιώνει τη δοκιμασία έγκλειστος. Αυτό τον εγκλεισμό ζήσαμε όλοι μας τον τελευταίο χρόνο μέσα στα σπίτια μας, φοβούμενοι τη διασπορά της ασθενείας.

Ο Χριστός έρχεται για να δώσει λύση σε αυτή την αγωνία του παραλύτου αλλά και ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους και μας λέγει ότι ήλθε στον κόσμο, έγινε άνθρωπος, σταυρώθηκε, ετάφη και αναστήθηκε για να αναγεννήσει τον άνθρωπο και να τον αποκαταστήσει στο αρχαίον κάλλος. Ο Κύριος που κατέβηκε στη γη για το δικό μας καλό μας λέει να μη φοβόμαστε, διότι στέκεται πάντοτε δίπλα μας μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας και του αγιασμού.

Αν νιώθουμε μοναξιά και απογοήτευση στη ζωή μας, σημαίνει ότι κάτι δεν αποδεχόμαστε από τη διδασκαλία και το Ευαγγέλιο του Χριστού. Χρειάζεται τότε να ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής και της καρδιάς μας στον Κύριο, ζητώντας Του να μας θεραπεύει πνευματικά. Διότι μόνο τότε εκτιμούμε τη σωματική υγεία και αναγνωρίζουμε τον δρόμο στον οποίο θα πρέπει να πορευόμαστε.

Το γεγονός ότι όλοι μας έχουμε βιώσει θαύματα στη ζωή μας, όλοι έχουμε ξεπεράσει δύσκολες καταστάσεις με τη βοήθεια του Θεού, δηλώνει την παρουσία Του στη ζωή μας. Όμως ας προσέξουμε καλά να μη φανούμε αχάριστοι απέναντι στο Θεό μετά τη βίωση του θαύματος. Ας μη γυρνούμε την πλάτη μας σε Εκείνον που μας ευεργετεί. Μετά τη δύναμη και τη θεραπεία που θα λάβουμε από τον Κύριο θα πρέπει να στεκόμαστε σταθερά στα πόδια μας και να συμπαραστεκόμαστε στον συνάνθρωπο που έχει την ανάγκη τη βοήθειά μας».