Ενημέρωση

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γερασίμου στο εννεάμηνο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου κυρού Νεκταρίου

 Συμπληρώθηκαν εννέα μήνες από την ημέρα που ανεχώρησε από την παρούσα ζωή προς την αιώνια και αληθινή ο αείμνηστος πλέον Ιεράρχης της Εκκλησίας της Κρήτης Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κυρός Νεκτάριος.

Για τον λόγο αυτό ήλθαμε μετά των Σεβασμιωτάτων συλλειτουργών Λάμπης, Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίου, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού, Αμορίου κ. Νικηφόρου και συμπροσευχομένων αδελφών Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγενίου, Γρεβενών κ. Δαβίδ και Ανδίδων κ. Χριστοφόρου εδώ στην ιερά καθέδρα της Μητροπόλεως μας, στον Ναό της Μεγάλης Παναγίας, για να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία μαζί με τον Κλήρο και τον Λαό, που αποτελούν το προσφιλές πλήρωμα της Εκκλησίας μας, να προσευχηθούμε για την ανάπαυση της μακαρίας ψυχής του και να αποδώσουμε ευχαριστίες για όλα όσα υπέρ του ποιμνίου του και της Εκκλησίας εκοπίασε, για το εκκλησιαστικό ήθος του, για όλα τα καλά και ωφέλιμα της εκκλησιαστικής διακονίας του.   
Ο επί εικοσιπέντε έτη καλός και χρηστός ποιμήν της Ιεράς Μητροπόλεως μας, ο στύλος της κατά Πέτραν και Χερρόνησον Εκκλησίας, έλαμψε ως ήλιος στις ημέρες μας, γιατί πραγματικά έζησε ευαγγελικώς, αρχιεράτευσε θεαρέστως, εποίμανε χριστομιμήτως και ανάλωσε τον εαυτόν του υπέρ της δόξης του ονόματος του εν Τριάδι Θεού και της Εκκλησίας. 
«Πιστός άχρι θανάτου» κατά τον λόγον του Αποστόλου Παύλου, εξήλθεν, προώρως, ως άλλος Αβραάμ «του οίκου και της συγγενείας του», της εκλεκτής του ποίμνης δηλαδή, για να λάβη «τόν στέφανον της ζωής», που ετοίμασε ο Κύριος για αυτούς που τον αγαπούν.
Το ευσεβές και παραδοσιακό περιβάλλον μέσα στο  οποίο ανετράφη, η από την παιδική του ηλικία αναστροφή με ευλαβείς Ιερείς και Μοναχούς της Ιεράς Μονής Επανωσήφη, Μονής της μετανοίας του και κυρίως ο σύνδεσμός του με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κυρό Ευγένιο,  άναψαν στην καρδιά του τη φλόγα της προς τον Θεόν αφιερώσεως και απετέλεσαν τη  σταθερή βάση της μελλοντικής μέσα στην Εκκλησία σταδιοδρομίας και θεοφιλούς διακονίας του.
Η υποδειγματική ιερατική διακονία του και η αποτελεσματική ανταπόκριση του στα υψηλά διοικητικά και άλλα καθήκοντα που του ανέθεσε η Εκκλησία, οδήγησαν την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης να τον θέσει επί την λυχνίαν, εκλέγοντάς τον Μητροπολίτη Πέτρας. 
Κατά την πηδαλιουχία  της λαχούσης  του Επαρχίας και την διαποίμανση του πληρώματός της, επεδόθη με ιερό ζήλο στην νέα του διακονία, έχοντας πολύτιμο σύμβουλο την εμπειρία που απέκτησε ως Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Κρήτης  κυρού Ευγενίου και ως Πρωτοσύγκελλος του μακαριστού Κρήτης  κυρού Τιμοθέου.  
Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος καθ΄ όλο το διάστημα της αρχιερατείας του φανέρωσε το αυθεντικό και ακέραιο εκκλησιαστικό φρόνημά του. 
Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος, διαπνεόταν από γνησία πίστη προς τον Θεόν, αγάπη προς την Εκκλησία και στοργή προς τον άνθρωπο. 
Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητός του, ως Ιεράρχου της Εκκλησίας, είναι αναμφίβολα η αυθόρμητη και απέραντη αγάπη του για την Εκκλησία, ο σεβασμός και η  αφοσίωση του στην Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, στον Θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και η υική αγάπη του στον Σεπτό της Ορθοδοξίας Προκαθήμενο. 
Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος διεκρίθη για την ευπροσηγορία και την αμεσότητα της επικοινωνίας, την ευγένεια, την γνησιότητα και την παρρησία, την ακεραιότητα και τον πλούτο των συναισθημάτων, την ευαισθησία και τον αυθορμητισμό. Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος δεν αρνήθηκε ποτέ, σε κανένα τη βοήθεια του. Αν και μεγαλοπρεπής και επιβλητικός στο παράστημα, είχε σπλάχνα συμπαθείας και οικτιρμών προς όλους. 
Υπήρξε Αρχιερεύς λόγιος και Ιεράρχης σοφός, φιλομόναχος, απαράμιλλος λειτουργός του θυσιαστηρίου, πεπνυμένος ρήτωρ, φίλεργος, εραστὴς της πατρῴας βυζαντινής μελῳδίας, τηρητής της εκκλησιαστικής τάξεως, μεγαλοπρεπής κατά πάντα. Ο Θεός τον ευλόγησε και τον επροίκισε με εξαιρετικά προσόντα, γι αυτό πάντοτε και παντού επεβλήθη ως εξαιρετική φυσιογνωμία, ανώτερος ως άνθρωπος, ανώτερος ως ευαγγελικός ανήρ, ανώτερος ως Χριστιανός, ανώτερος ως Ιεράρχης.
Τα φυσικά του προσόντα, το ήθος, ο χαρακτήρας του, η εκκλησιαστική γενικά διακονία του, τον κατηξίωσαν στη συνείδηση του ποιμνίου του, που τον αγάπησε σφοδρώς. 
Αλλά ο χαρισματικός Ιεράρχης, κάμφθηκε από  την επάρατη νόσο πρόωρα και μετεκλήθη από τον Κύριο  στην επουράνια Ιερουσαλήμ. 
Με ευαγγελική υπομονή επὶ επτάμηνον  σήκωσε τον σταυρό της επώδυνης ασθενείας του. Δόξαζε τον Θεό για όσα του δώρησε κατά την παρούσα ζωή με αισθήματα πλήρους ευγνωμοσύνης. Είχε βαθειά την πεποίθηση ότι εξεπληρούτο γι᾿ αυτόν το θέλημα του Θεού. Επαναλάμβανε συχνάκις την φωνήν του δικαίου και πολυάθλου Ιώβ: «Ει τα αγαθά εδεξάμεθα εκ χειρός Κυρίου τα κακά ουχ υποίσομεν; Ως τω Κυρίω έδοξεν ούτω και εγένετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον». Προετοίμασε τον εαυτὸν του με μοναχική συνείδηση γιά την έξοδό του. Ανεχώρησεν αξιοπρεπώς και οσιακώς προς Εκείνον τον οποίον παιδιόθεν ηγάπησε, για να αναπαύεται, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου της δόξης Αυτού.
Αοίδιμε Μητροπολίτα Νεκτάριε!
«Τελειωθείς εν ολίγω» παρέστησας τετελειωμένην την διακονίαν σου. Το όνομά σου θα περιφέρεται με ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες στις καρδιές και στη σκέψη μας και το μνημόσυνον σου θα παραμένει αιώνιον.
 Θα φυλάξουμε ως παρακαταθήκη την μνήμη της υπὲρ της Εκκλησίας αφοσιώσεως σου και σε παρακαλούμε, ως του ουρανίου πλέον θυσιαστηρίου λειτουργός και της σκηνής της επουρανίου κληρονόμος, να μνημονεύεις των τέκνων σου και να εύχεσαι υπέρ του ποιμνίου σου, που τόσο ηγάπησες.
Αιωνία σου η μνήμη, σεπτέ και πεφιλημένε Γέροντα. Αιωνία σου η μνήμη.
 
Back to top button