Προσφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις Αὐτοῦ, ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Νεκταρίου, Ἀρχηγοῦ τῆς τριμελοῦς ἐξ Ἀρχιερέων Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, κατά τόν ἑσπερινόν ἐν τῇ Ἱ. Πατριαρχικῇ καί Σταυροπηγιακῇ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ(10/06/2008)

  Ἤλθαμε καί πάλι Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, ἐξ ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου μας, στήν εὐσεβή πηγή τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους μας, στήν ποτνία Μητέρα μας Ἐκκλησία, γιά νά ὑποβάλλουμε τά σεβάσματα τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Μεγαλονήσου στό Σεπτό Πρόσωπό Σας, νά ἐκφράσουμε, ταπεινά, τίς ἑόρτιες εὐχές καί προσρήσεις μας στήν πανήγυρη τῶν ὀνοματηρίων Σας καί νά διαδηλώσουμε, ἀκόμη μία φορά, τήν εὐγνωμοσύνη καί τήν ἀταλάντευτη ἀφοσίωσή μας στή Μεγάλη Ἐκκλησία, πού πάντοτε φιλόστοργα προνοεῖ γιά μᾶς.

  Δέν μποροῦμε, Παναγιώτατε, νά περιγράψουμε μέ λόγια τά αἰσθήματα πού πλημμυρίζουν τήν ψυχή μας κάθε φορά πού βρισκόμαστε στίς αὐλές τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ὅταν ἀντικρύζουμε τό ταπεινό Φανάρι, πού ἀντιφεγγίζει στήν οἰκουμένη. Δέν εἶναι δυνατόν μέ λόγια νά ἐκφράσουμε τά αἰσθήματα τῆς συγκίνησης πού πλημμυρίζουν τά μυχιαίτατα τῆς ὕπαρξής μας, ὅταν βρισκόμαστε κοντά Σας, ὅταν βλέπουμε τήν ἱερή καί σεβάσμια Μορφή Σας.

   Οἱ Κρῆτες αἰσθανόμαστε ὑπερήφανοι γιατί ἀνήκουμε στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Ἀπό τό ἔτος 754 πλέον ἀμετάκλητα, ὁριστικά, εἴμαστε κάτω ἀπό τό ὠμοφόριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Περάσαμε περιπέτειες, ξενικές κατοχές, ζήσαμε βιαιοπραγίες καί ὁλοκαυτώματα καί δέν ἀλλαξοπιστήσαμε. Ὑποστήκαμε πολλές ἐπιδρομές καί ἀντέξαμε, γιατί εἴχαμε τό Θεό μαζί μας, τούς Ἁγίους μας, γιατί μᾶς στήριζε ἡ Μητέρα Ἐκκλησία. Αὐτή ὑφίστατο μαρτύριο ὑπέρ ἡμῶν. Αὐτή μᾶς ἐμψύχωνε καί μᾶς καθοδηγοῦσε. Συνεχῶς μᾶς εὐεργετοῦσε. Αὐτή ἦταν ἡ μεγάλη ἑνωτική δύναμη τοῦ λαοῦ, ὁ φορέας τοῦ πνεύματος τῆς ἀντίστασης κατά τῶν ποικίλλων κατακτητῶν τῆς Κρήτης.

  Ἀλλά καί ὅ,τι ἔχουμε σήμερα ὡς Ἐκκλησία Κρήτης, τό σύστημα διοίκησης, ἐρειδόμενο ἐπί τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τούς Ναούς καί τά Μοναστήρια μας, τόν Κλῆρο, μέ τήν ἀνώτερη παιδεία του, τήν πνευματική μας ζωή, τό ἦθος τοῦ λαοῦ μας, τό ἡρωϊκό φρόνημά του, ὅλα εἶναι ἀπαύγασμα τῆς μεγάλης Σχολῆς τοῦ Γένους μας, τῆς φαναριώτικης παράδοσης, ἀρίζηλης δόξας.

  Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Παναγιώτατε, οἱ Κρῆτες γιά ὅλα, γιά τίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς μπορεῖ μέν νά εἴμαστε εὐέξαπτοι καί παράφοροι, σέ κάποιες δέ περιπτώσεις θηρία κακά καί γαστέρες ἀργαί, ποτέ ὅμως παράφρονες, ἀχάριστοι, ἐπιλήσμονες καί δέν ἔχουμε προδώσει τά τιμαλφῆ τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μας.

  Σᾶς εὐχαριστοῦμε, πάλιν καί πολλάκις, γιατί ἔχουμε τό προνόμιο νά Σᾶς ἔχουμε Πατέρα καί Ἀρχιποιμένα, νά ἀνήκουμε σέ Σᾶς. Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιατί μᾶς δίδετε τήν χαρά καί τήν τιμή νά εἴμαστε συμπάρεδροι στήν Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδο καί ἀκόμη γιατί ἔχουμε τήν ἐξαιρετική διάκριση τά θέματα, τά ζητήματα τῆς Κρήτης νά ἐπιλύονται μέ τή σοφία καί τή σύνεσή Σας, στή μεγάλη σχολή τοῦ Βουλευτηρίου τῆς Συνοδικῆς διαγνώμης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.

   Γνωρίζουμε ὅτι Σεῖς, τό Φανάρι, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο δέν μᾶς ζητήσατε ποτέ τίποτε. Ἡ ἀγάπη Σας εἶναι δωρουμένη πραγματικότητα. Σεῖς θέλετε μόνο τήν αὔξησή μας ἐν Χριστῷ στό στερέωμα τῆς χριστιανικῆς οἰκουμένης, τήν ἑνότητα καί τόν συμψυχισμό μας.

  Γι’ αὐτό οἱ Κρῆτες, κάθε ἡλικίας, Σᾶς ἀγαποῦν, Σᾶς ἔχουν δώσει τήν καρδιά τους. Αἰσθανόμαστε πιότερο ὅτι δέν ἀνήκουμε ἐμεῖς σέ Σᾶς, ἀλλά ὅτι Σεῖς ἀνήκετε σέ μᾶς. Εἶσθε Οἰκουμενικός Πατριάρχης γι’ αὐτό εἶσθε δικός μας, γιατί καί ἡ Κρήτη εἶναι ἕνας μικρός μέν, ἀλλά οἰκουμενικός τόπος, πού βρίσκεται σέ σταυρο-δρόμι ἡπείρων καί πολιτισμῶν.

  Γνωρίζουμε ὅτι πολλοί ζηλεύουν, φθονοῦν αὐτή μας τήν ἀναφορά, τήν ἱερή σχέση, τήν πιστότητα. Καί παλαιότερα περάσαμε δύσκολες στιγμές. Καί στό μέλλον θά ὑπάρξουν πολλές προκλήσεις. Δέν ὑπερβάλλουμε ὅταν λέμε ὅτι φθονοῦν αὐτό τό ἀκριβό μας προνόμιο, τήν ἐκκλησιαστική μας ταυτότητα, νά εἴμαστε ἐπαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀποκεντρωμένη Ἐκκλησία, πού διακρατεῖ τό ἀρχαιότερο σύστημα διοίκησης. Καί αὐτό Σεῖς μᾶς τό δώσατε, Σεῖς τό διαφυλάσσετε, Σεῖς τό ἐγγυεῖσθε καί ἀποτελεῖ πρότυπο διοίκησης στήν παγκοσμιοποιούμενη σήμερα κοινωνία μας.

   Θέλουμε νά Σᾶς ποῦμε πώς οἱ Κρῆτες ἀδιαφοροῦν γιά ὅλα ὅσα λέγονται καί γράφονται κατά καιρούς, ἀπό μερικούς φρενα-πάτες, ἡμερομίσθιους σκοπιμοτήτων. Δέν τίθεται ποτέ γιά τούς Κρῆτες σέ ἀμφισβήτηση ἡ ἀγάπη τους στήν Μητέρα Ἐκκλησία. Εἶναι ἀκατάλυτη, εἶναι ἀγάπη παιδιοῦ σέ μάνα, στήν πιό τρυφερή καί στοργική σχέση. Δέν πρέπει μάλιστα νά δίδουμε σημασία σέ αὐτά. Ὅσοι τά γράφουν, τά γράφουν ἔξω ἀπό τήν Κρήτη καί εἶναι μακριά ἀπό τήν ἱστορία της καί τό λαό της, πρό πάντων ἀπό τήν καρδιά τῆς Κρήτης. Ἄς ἔλθουν νά τά ποῦν αὐτά στούς Κρῆτες καί θά πάρουν τήν ὀφειλόμενη ἀπάντηση.

  Σέ ὁλόκληρο τό νησί μας, ἀπό τό ἕνα ἄκρο ὡς τό ἄλλο, δέν ἀκούστηκε καί νά εἶσθε βέβαιος, οὔτε θά ἀκουσθεῖ ποτέ φωνή παράνοιας, μωρίας πού νά θέλει νά διασπάσει καί νά ἀπεμπολήσει τήν καθαγιασμένη, ἱερή σχέση αἰώνων.

  Ἄν οἱ Κρῆτες ἔδωσαν τήν ψυχή καί τό αἷμα τους γιά νά μείνουν ἐλεύθεροι, ἄλλο τόσο θά τά δώσουν ὅλα γιά νά διακρα-τήσουν ὅσα τούς χάρισε φιλόστοργα ἡ Μητέρα Ἐκκλησία. Ἐμεῖς καί δέν τό λέμε ἐγωιστικά, εἴμαστε πρῶτοι, γιατί ἀνήκουμε στήν πρωτόθρονη Ἐκκλησία. Δέν θέλουμε νά γίνουμε ἔσχατοι.

  Νά ζηλέψουμε τίς περιπέτειες ἐκείνων, πού ἄφρονα ἐπέλεξαν τόν ἀντικανονικό καί ἀνάγωγο τρόπο τῆς διάσπασης ἀπό τόν ἐκκλησιαστικό κορμό τῆς εὐκληματούσης ἀμπέλου; Ἐμεῖς ἀνήκουμε στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐπειδή ἀγαποῦμε τήν Ἑλλάδα καί δέν θέλουμε νά κατακερματίζουμε τό Γένος μας. Καί ὅταν οἱ ἄλλοι ἐμφοροῦντο ἀπό ξενοκίνητες τάσεις ἀποσκίρτησης φαρμακιδείου καί κοραϊκῆς νοοτροπίας, ἐμεῖς ἐκεῖνα τά χρόνια, δίδαμε μάχες γιά νά ἑνωθοῦμε μέ τήν Μητέρα Ἑλλάδα, γιά νά κάνουμε ἔτσι καί πιό ἱσχυρή τήν ἀναφορά μας στό Πατριαρχεῖο.

  Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια πού δέν τήν γνωρίζουν πολλοί. Δέν προβάλλεται γιατί δέν συμφέρει μερικούς. Καί θά ρθει καιρός, πού τό παράδειγμα τῆς Κρήτης θά τό ἀκολουθήσουν καί ἄλλες Ἐκκλησίες καί θά ἐπανακεντρισθοῦν στήν καλλιέλαιο Ἐκκλησία. Γιατί πρέπει νά καταργηθοῦν οἱ ἐθνικές Ἐκκλησίες, πού ἀποτελοῦν τήν μεγαλύτερη αἵρεση τῶν τελευταίων αἰώνων.

Παναγιώτατε

  Ἤλθαμε κοντά Σας νά ὑποβάλλουμε τά σεβάσματα συνόλης τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τῶν ἀρχόντων καί τοῦ λαοῦ τῆς Κρήτης. Χαρήκαμε καθώς μάθαμε ὅτι θά ἔλθετε τό φθινόπωρο στήν Κρήτη γιά νά ἐπισκεφθεῖτε τούς Καλούς Λιμένες. Ἡ Κρήτη ἔχει πολλούς καλούς λιμένες γιά Σᾶς καί ἔχει πόθο νά Σᾶς βλέπει συχνά.

   Ἐμεῖς, καθώς γνωρίζετε, στήν Κρήτη διακρατοῦμε, ὅσο μποροῦμε, τό θεσμό τῆς παραδοσιακῆς πατριαρχικῆς οἰκογένειας. Ζοῦμε ὅλοι μαζί, παππούς καί γιαγιά, πατέρας καί μάνα, παιδιά καί ἐγγόνια, ἑνωμένοι. Ἔτσι αἰσθανόμαστε καί τήν Ἐκκλησία μας, θέλουμε ἰσχυρό τόν ἐκκλησιαστικό μας ἱστό. Γι’ αὐτό νά δικαιο-λογεῖτε τήν ἐπιμονή μας νά Σᾶς βλέπουμε πιό συχνά. Σεῖς σπονδυ-λώνετε τήν Ἐκκλησία μας, Σεῖς μᾶς ἀκεραιώνετε στήν ἀγάπη, Σεῖς ἀποτελεῖτε τήν ἱερότερη πηγή τοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς εὐψυχίας μας.

  Ἡ παρουσία μας σήμερα ἐπιμαρτυρεῖ πλέον τούτων καί τήν ὁλόθυμη στήριξη στό πρόσωπό Σας, τή συμπόρευσή μας στούς ἀγῶνες Σας, στά δίκαια τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, στά ἱερά ζητήματα τῆς Ὀρθοδοξίας, τή συναντίληψή μας στίς ἀγωνίες Σας γιά τή σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου.

  Εἶναι ἐκτενής ἡ προσευχή μας γιά Σᾶς, γιατί γνωρίζουμε τίς ἔσωθεν μάχες καί τούς ἔξωθεν πολέμους πού δέχεσθε. Καί ἄν ἀπό εὐγένεια δέν μᾶς μιλᾶτε ποτέ γι’ αὐτό τόν παραπικρασμό σας, ἐμεῖς ἐπειδή Σᾶς ἀγαποῦμε τόν καταλαβαίνουμε, τόν διακρίνουμε στό βλέμμα Σας. Γι’ αὐτό, γιά τήν ἀξιοπρέπεια καί τήν ἀρχοντιά Σας, τήν εὐγένεια καί τήν αὐτοθυσία Σας, τά δίδουμε ὅλα καί τή ζωή μας ἀκόμη.

   Νά ζεῖτε, λοιπόν, χρόνους πολλούς καί μακρούς. Νά ζήσετε σάν τόν Ψηλορείτη καί νά προκαθέζεσθε τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἶσθε ὄχι μόνο στήν πρώτη δεκάδα τῶν ἐπιφανῶν πρώτων τῆς οἰκουμένης, ἀλλά ὁ Προκαθήμενος πάντων, ὁ Οἰκουμενικός, ὁ πάνυ, ὁ μέγας ἐν πατριάρχαις