Τιμητική Εκδήλωση για τον Επίσκοπο Ολύμπου κ. Άνθιμο.

 Το Σάββατο 9 Αυγούστου, το Πανεπιστήμιο Κύπρου και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καστελλιανών "Ο Κέραμος" διοργάνωσαν εκδήλωση προς τιμήν του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ολύμπου κ. Ανθίμου στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Καστελλίου Φουρνής. Το Λύκειο Ελληνίδων Αγίου Νικολάου παρουσίασε κρητικούς χορούς, ενώ ο  Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκτάριος, ο κ. Γεώργος Μαυροειδής, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ο κ. Αιμίλιος Σολωμού, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Πανεπιστημίου Λευκωσίας, ο κ. Γεώργος Δρακωνάκης, Φιλόλογος και ο κ. Νικόλαος Ψιλάκης αναφέρθηκαν στα σημαντικότερα γεγονότα της εξηντάχρονης ιερατικής πορείας του Επισκόπου Ολύμπου. 

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 10 Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου προεξήρχε της θ. Λειτουργίας στον Ι.Ν. Τιμίου Προδρόμου Καστελλίου, στο τέλος της οποίας ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ολύμπου κ. Άνθιμος προεχείρισε σε πρωτοπρεσβύτερο τον εφημέριο του χωριού π. Ιωάννη Μαλλιαράκη.

Παραθέτουμε την προσφώνηση του Σεβασμωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου.

"Τιμούμε απόψε εδώ στο Καστέλι του Μεραμβέλλου έναν άνθρωπο δικό μας, με όλη τη σημασία του όρου, τον Επίσκοπο Ολύμπου Άνθιμο Δρακωνάκη. 

Τον τιμούμε στον τόπο της γέννησής του, της καταγωγής του και μαρτυρούμε πως το βιβλικό «ουδείς Προφήτης δεκτός εν τη ιδία αυτού πατρίδι» έχει και τις εξαιρέσεις του. Όλοι οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους. 

Ο Άνθιμος υπήρξε κληρονόμος της ευγένειας της καταγωγής του. Προήλθε εξ οίκου και πατριάς Νικολάου Δρακωνάκη και η τιμή αυτή που γίνεται απόψε στον Επίσκοπο Άνθιμο διαβαίνει στο σπίτι του, στο Καστέλι. Στο Καστέλι της παράδοσης, της φιλογένειας, της παιδείας, της αρχοντιάς, του πολιτισμού, που διαμέσου των αιώνων προσέφερε πολλά στην πατρίδα μας.

Τιμούμε απόψε τον Επίσκοπο Άνθιμο. Αναφερόμαστε σε Επίσκο-πο γιατί ένας είναι ο βαθμός της Αρχιερωσύνης. Όλα τα άλλα που συνάπτονται στον Επίσκοπο είναι διοικητικές διακρίσεις. Και οι Πατριάρχες είναι Επίσκοποι.

Τιμούμε τον Άνθιμο, τον αδελφό μας, αφού είμαστε ομομήτριοι, προερχόμενοι από την ίδια πνευματική μητέρα, την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, που στοργικά μας εξέθρεψε και έχουμε κοινό γέ-ροντα, τον αλήστου μνήμης, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κυρό Ευγένιο, κόσμημα της Εκκλησίας της Κρήτης, του τόπου μας, αφού προήλθε από τη Μητρόπολή μας και που αφειδώλευτα μας ευεργέτησε όλους.

Τιμούμε τον Επίσκοπο Άνθιμο, τον Αρχιερέα της Μεγάλης Εκκλησίας. Έχουν αρχοντιά οι Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου. Είναι φρυκτωροί. Ο σταυρός που φέρουν συμβολίζει άλυση, πιστότητα και μαρτυρία. Η ζωή τους είναι κυρίως άγραφος λόγος. Πίσω από το φάος της ημέρας και το σεληνόφωτο της νύκτας κείνται ανέσπερες ημέρες και αξημέρωτες νύκτες, ανατολές και δύσεις, που μεταλλάσσουν τις αποχρώ-σεις του βίου των κλητών ανθρώπων.

Τιμούμε απόψε εδώ, τον ομογάλακτο, εν Χάλκη, αδελφό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τον Αρχιερέα της ορθοδόξου Διασποράς εν Ευρώπη, εν Αμερική. Τον ιεραπόστολο του Χριστού, εν υπακοή, με την υπερχειλίζουσα πηγή του ιεραποστολικού ζήλου.

Ο εκκλησιαστικός γυλιός του Ανθίμου, αυτός που του έδωσε το σπίτι του, ο παππούς του παπα-Γιώργης, εφημέριος εδώ, ο πατέρας του, η μάνα του, είχε δυο μόνο εφόδια. Δυο εφόδια που τα κράτησε μέχρι τέ-λους. Χριστό και Ελλάδα. Αν αδειάσουμε απόψε αυτό το δισάκι που κρατά στον ώμο του, ο Επίσκοπος Άνθιμος, αυτά τα δύο πράγματα θα φανούν. Ιησούς Χριστός και Μεγάλη Ελλάδα. Αυτός είναι ο ωραιότερος τίτλος τιμής για τον άνθρωπο που τιμούμε.

Αυτά υπηρέτησε με πάθος, γι’ αυτά θυσιάστηκε χωρίς παρεκκλί-σεις, χωρίς συμβιβασμούς. Κράτησε τα χέρια του καθαρά, ευλογούντα, την καρδιά του φιλάνθρωπη, ευεργετική, ανεξίκακη.

Ο Επίσκοπος Άνθιμος είναι ευγνώμων και το τονίζω αυτό, γιατί σήμερα πλεονάζουν οι αχάριστοι και η αχαριστία είναι στην κορυφή της πυραμίδος των κακιών. Ο Άνθιμος διακρίνεται για την αξιοπρέπεια και την ανωτερότητά του. Μας διδάσκει με την απλότητα, την καταδεκτικό-τητά του. Είναι χαμηλόφωνος, δεν αρέσκεται στις κενοφωνίες, δεν επι-βάλλεται με το στόμφο της ρητορίας. Δεν έχει ιδεοληπτικές αγκυλώσεις. Αποστρέφεται μετά βδελυγμίας τις υποκριτικές ταπεινοσχημείες. Είναι θαρραλέος. Εκφράζει τις απόψεις του χωρίς εκπτωσιακές συναλλαγές.

Θαυμάζω την αμεσότητα του λόγου του Επισκόπου Ανθίμου. Πολύ τον έχει βοηθήσει σ’ αυτό η ποιμαντική ανάγκη της Εκκλησίας της Διασποράς. Έχει πάθος γι’ αυτό. Επιζητεί ο κόσμος να καταλαβαίνει, να εννοεί, να συμμετέχει στα δρώμενα της Εκκλησίας. Το έχει αυτό ανάγκη η Διασπορά, καθώς οι γενεές διαδέχονται η μια την άλλη και η ελληνική γλώσσα, ακόμη και η χριστιανική πίστη έχουν υποβαθμιστεί ή και α-γνοούνται. Παράλληλα όμως ο Άνθιμος είναι παραδοσιακός στο φρόνημα, περισσότερο μάλιστα και από εκείνους που εμπορεύονται και καπηλεύονται την ευσέβεια και την έχουν προς πορισμόν.

Ο Επίσκοπος Άνθιμος είναι ευφυής, βαθύς στο στοχασμό. Η ενόρασή του είναι διακριτική, γνωρίζει και αποτιμά σωστά τα προβλήματα της συγχρόνου ανθρωπότητος, είναι πολύτιμος σύμβουλος. Έχει μία συ-νολική γνώση, πείρα, απ’ αυτά που έχει βιώσει πλέον ημίσεως του αιώνος στην Ευρώπη και στην Αμερική. Προβλήματα πανορθόδοξα, διαχριστιανικά, διαθρησκειακά, εθνοφυλετικά, ομογενειακά και πολλά άλλα. Αυτά συνθέτουν το απόσταγμα της σοφίας του ποιμαντικού του δολίχου.  

Ο Επίσκοπος Άνθιμος έχει παιδεία, γνωρίζει τον έλληνα λόγο και χαίρω που απόψε τον τιμούν Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Έχει φρόνημα εκκλησιαστικό. Το τονίζω αυτό, γιατί σήμερα πλεονάζει ο α-δογμάτιστος ηθικισμός, ο αθεολόγητος κοινωνισμός, ο στρατωνισμός του νοσηρού γεροντισμού, με τις πολλές παραχαράξεις και αλλοιώσεις.

Ο Επίσκοπος Άνθιμος είναι φιλάδελφος. Στις συζητήσεις του ευχάριστος, προσηνής, στην αναστροφή του διδακτικός, στις συνοδοιπορίες ευγενέστατος, υπερβολικά φιλόδωρος, μέχρι πτωχείας. Δεν αρέσκεται στις επιδείξεις, στους καθωσπρεπισμούς των πρωτοκόλλων.

Εκείνο που θαυμάζω στον Επίσκοπο Άνθιμο είναι η μεγαλοψυχία του, οι πνευματικές αντοχές του. Πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Είναι γνωστά τα κίνητρα της δοκιμασίας του. «Διά φθόνον παρέδωκαν τον Χριστον εις θάνατον». Και τον Επίσκοπο Άνθιμο διά φθόνον τον οδήγησαν σε περιπέτειες.

Η μέθοδος των διωγμών μεταβάλλεται ανάλογα με τους καιρούς, αλλά το πνεύμα που ωθεί σε διωγμό είναι αμετάβλητο. Ο Επίσκοπος Άνθιμος άντεξε τις περιπέτειες, τις συνεχείς μεταθέσεις, τα δικαστήρια και τελικά χάρηκε, με πληγωμένη όμως την καρδιά, την ηθική του δικαίωση. Είχε την παρηγορία του ουρανού.

Υπάρχει, αγαπητοί μου, τόσο μίσος σε μικρούς ανθρώπους, που έχουν σκοπό να φθάσουν μέχρι τον Άδη, για να συντρίψουν αυτόν που είναι ανώτερός τους.

Αυτό είναι το ωραιότερο κεφάλαιο της ζωής του Επισκόπου Ανθίμου. Δεν έχουν αξία οι θέσεις, οι θρόνοι, οι προαγωγές. Δεν αποκτά ο άνθρωπος την αξία με το αξίωμα. Θρόνος του Ανθίμου είναι η καρδιά αυτών που τον αγαπούν και αυτοί είναι αμέτρητοι. Ράβδος αρχιερατική του είναι η αγάπη του σε μας, η πραότητά του, η εμπιστοσύνη, η αφοσίωσή μας στο πρόσωπό του. Να γιατί πολλοί αγάπησαν με πάθος τον Άνθιμο. Να γιατί όπου κι αν πάει βρίσκει τις πόρτες των καρδιών των ανθρώπων ανοικτές.

Απόψε έπρεπε εδώ να ήταν παρόντες ευεργετημένοι κληρικοί, κάθε βαθμού, άρχοντες, εκπρόσωποι, μέλη της ομογένειας της Αμερικής, παιδιά, χριστιανοί κάθε δόγματος, άνθρωποι κάθε φυλής, για να μας μι-λούσαν για τον Άνθιμο, για την προσφορά του, για το παρών που έδωσε και δίδει ακόμη, εκείσε και παντού. Δεν θα τους έβαζε όλο το Καστέλι, θα είχε πλημμυρίσει ο τόπος. 

Μέχρι τελευταία, τώρα, ξενιτεύεται και κάνει Πάσχα και γιορτές στην ιεραποστολική ενορία του Αγίου Νεκταρίου του Πάσκο της Ουάσιγκτον, κοντά στα σύνορα του Καναδά, που δεν έχει εφημέριο, για να εξυπηρετήσει ανθρώπους. 

Θέλω να υπογραμμίσω τούτο. Την πιστότητά του στον αγαπημένο του αδελφό, Μητροπολίτη Αγίου Φραγκίσκου κυρό Αντώνιο. Τον φρόντισε στη δοκιμασία του και έμεινε ο πιο πιστός κοντά του, εκτελώντας χρέη νοσοκόμου. Αυτός του έκλεισε τα μάτια και αυτός τον παρέδωσε στην μητέρα γη. Αυτός του έφτιαξε το μνήμα του, το είδα στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής στο Λος Άντζελες και αυτός επιμελήθηκε και της Επισκοπής του.

Και είναι γνωστό ότι την ώρα της κηδείας του συμπατριώτη και συμμοναστή αδελφού, λύγισε περισσότερο η καρδιά του, γιατί συνέπασχε, για την εκδημία του πιο πιστού συνοδοιπόρου του, συγκακουχούμενού του, στην αρχιερωσύνη.

Πολύ καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στην Εκκλησία, αν δεν υπήρχαν αυτές οι περιπέτειες στον Άνθιμο. Αλλά βλέπετε, δεν κανονίζουν τις εξελίξεις μόνο οι αξίες, αλλά και οι συγκυρίες και οι σκοπιμότητες. Και αυτές είναι πάντοτε απρόβλεπτες.

Ο Επίσκοπος Άνθιμος μας δίδει το μάθημα της υπακοής στην Εκκλησία. Ακόμη και όταν πλανάται στις διοικητικές αποφάσεις της. Η πλήρης υπακοή του στο Θεό, η εμπιστοσύνη του στη Θεία Πρόνοια, η αφοσίωσή του στο λαό του Θεού, του χάρισε το υπέρτατο δώρο της εν Χριστώ ελευθερίας, μιας ελευθερίας που υπήρξε πάντοτε δημιουργική. 

Αγαπητοί μου,

Όταν εξεδήμησε ο Μητροπολίτης Πέτρας Δημήτριος, πριν από 24 χρόνια, προσωπικά πίστευα ότι ο Επίσκοπος Άνθιμος θα μπορούσε να ερχόταν εδώ. Ήταν ντόπιος, αγαπητός, νέος, είχε πείρα και δεν υπήρχε άλλος προβεβλημένος κληρικός απ’ αυτήν την περιοχή. Τελικά το θέλημα του Θεού εκφράστηκε διαφορετικά. Κατά παραχώρησιν ή μάλλον κατά ανοχή. Όπως θέλετε να το δεχθείτε. Πάντως όχι κατ’ ευδοκίαν.

Και ήλθα εδώ εις διαδοχήν του Μητροπολίτου Δημητρίου. Γιατί το λέγω αυτό; Για ένα και μόνο λόγο. Για να σας πω ότι εκείνος που στάθη-κε δίπλα μου και με στήριξε από την πρώτη στιγμή της παρουσίας μου εδώ, ήταν ο αδελφός Επίσκοπος Άνθιμος, ειλικρινής συμπαραστάτης.

Θα μπορούσε και είχε τη δύναμη, να δυσκολέψει το έργο μου. Το έκαναν άλλοι, σε άλλες περιοχές. Είναι συνήθης η διαγωγή αυτή. Αυτός όμως στάθηκε δίπλα μου, ακέραιος και όπου κι αν πάει θα πει ένα καλό λόγο για τον Επίσκοπο του τόπου, για την Μητρόπολη.

Ποτέ μα ποτέ δεν θα κατηγορήσει κανένα, δεν θα βγει παράπονο από το στόμα του. Σας λέγω με ειλικρίνεια αισθάνομαι ότι τούτη η Μητρόπολη έχει δύο Επισκόπους. Γι’ αυτό του λέγω συχνά πυκνά: «Μείνε εδώ, η Μητρόπολη είναι δική σου. Και εμείς σε αγαπούμε πολύ, όπως σε αγαπά η Αμερική. Μείνε εδώ και θα σε φροντίσουμε σαν τα παιδιά που φροντίζουν τον καλό πατέρα τους».

Δεν σας τα λέγω αυτά για να μάθετε τον άνθρωπό σας, για να προκαλέσω το θαυμασμό σας, αλλά για να χαρείτε. Σας τα λέγω για να δείτε πως τον άνθρωπό σας τον αγαπούμε πολύ, τον τιμούμε και καυχόμαστε μαζί με σας για την παρουσία του κοντά μας.

Να ευχαριστήσουμε αγαπητοί μου το Θεό γι’ αυτήν την καλή οικογένεια, την αγία ρίζα, που μας έδωσε τους εύχυμους αυτούς καρπούς, τον Επίσκοπο Άνθιμο και τον πρωτοπρεσβύτερο Κωνσταντίνο. Δυο ανθρώπους αφιερωμένους στον Θεό και τον άνθρωπο.

Προσευχόμαστε να έχουν υγεία, αντοχές. Θέλουμε να τους βλέπουμε και τους δυο κοντά μας. Η παρουσία τους εκκλησιαστικά μας αναβαθμίζει. Σεμνυνόμαστε γι’ αυτούς.

Σας ευχαριστώ όλους γι’ αυτήν την ωραία βραδιά που μας χαρίσατε. Ιδιαίτερα τον κ. Γεώργιο Μαυροειδή και όλη την επιστημονική επι-τροπή, εξαιρέτως το Πανεπιστήμιο Κύπρου. 

Ας πάρουμε το μήνυμα τούτης της βραδιάς. Να έχουμε όλοι μας την ανωτερότητα, την αξιοπρέπεια, την εκδαπάνηση, την εμμονή στο χρέος, του Επισκόπου Ανθίμου. 

Αύριο το πρωί θα λειτουργήσουμε εδώ, στον Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου. Θα προσευχηθούμε για την υγεία του, θα μνημονεύσουμε τους προγόνους του. Να χαρούμε όλοι μαζί, με εκκλησιαστικό κοινοτικό πνεύμα, με τους ημεδαπούς και αλλοδαπούς, με τους προσφιλείς αποδήμους μας, τη χαρά της συμπλήρωσης 60 χρόνων εκκλησιαστικής διακονίας του Επισκόπου Ανθίμου. 

Να ζήσει ο καλός μας Δεσπότης Άνθιμος. Προσευχόμαστε γι’ αυτόν και για όλους σας."