Ενημέρωση

Υπομονή και απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό χρειάζονται για να αντιληφθούμε ότι οι δοκιμασίες του παρόντος βίου εντάσσονται στο σχέδιο της θείας Πρόνοιας για τη σωτηρία των ανθρώπων

Την Κυριακή 14 Αυγούστου ο Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος ιερούργησε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως.

Στο κήρυγμα του Θείου Λόγου προς το ευσεβές εκκλησίασμα ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης ανέλυσε την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο που αναφέρεται στην θαυματουργική κατάπαυση της τρικυμίας από τον Κύριο, μετά το πρόσταγμα προς τους Μαθητές Του να πορευθούν διά θαλάσσης στην αντίπερα όχθη –και ανέφερε: «Ο Χριστός ως γνήσιος Πατέρας δεν αφήνει τους Μαθητές Του αβοήθητους και ανυπεράσπιστους και παράλληλα βοηθάει τον Πέτρο ο οποίος καταποντίζεται εξαιτίας της ολιγοπιστίας του, προσπαθώντας να περπατήσει πάνω στα κύματα».

Στη συνέχεια της ομιλίας του, τόνισε: «Σε αυτή την ευαγγελική διήγηση βλέπουμε ότι ο Χριστός για μια ακόμα φορά φανερώνει την Θεότητά Του διά των ενεργειών Του. Δείχνει ότι ως Δημιουργός Θεός μπορεί να προστάξει ακόμα και τη φύση και να την υποτάξει.

Η τρικυμία της θαλάσσης μοιάζει με την ίδια τη ζωή μας που –λίγο ή πολύ– αντιμετωπίζει τις δικές της περιπέτειες και δοκιμασίες, δοκιμασίες που ζητούν στήριξη και ενίσχυση, προβλήματα που ζητούν λύσεις από τον ίδιο το Θεό.

Οι Μαθητές χωρίς τον Θεό νιώθουν μικροί και αδύναμοι μέσα στην θλίψη, γιατί η μεγαλύτερη παρηγοριά στο κάθε μας πρόβλημα είναι ο Θεός. Η ανθρώπινη συμβολή είναι ωφέλιμη πολλές φορές αλλά δεν είναι πλήρως ικανή να κατευνάσει τον πόνο της δοκιμασίας.

Όσο δυνατός ψυχικά και αν είναι κανείς, εάν δεν έχει μέσα του θερμή και δυνατή Πίστη που να προέρχεται από μία γνήσια σχέση με τον Χριστό, δεν μπορεί να σταθεί ενώπιον κανενός προβλήματος. Ακόμα και ο Πέτρος που φαίνεται να τον διακατέχει η Πίστη και η εμπιστοσύνη στο Λόγο του Χριστού, δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να ξεπεράσει την ανθρώπινη αδυναμία. Τις τρικυμίες του βίου, αδελφοί μου, μόνο ο Αρχιποίμενας Χριστός είναι ικανός να τις ημερέψει.

Ο άνθρωπος καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με τα όρια της φύσεώς του, στην προσπάθειά του να επιλύσει δύσκολα –πολλές φορές– προβλήματα. Αυτά τα όρια λοιπόν, μπορεί κανείς να τα ξεπεράσει μόνον διά της Πίστεως. Η πλήρης εμπιστοσύνη στο Θεό μπορεί να μας κάνει να σκεφτούμε διαφορετικά τη στιγμή που είμαστε ανθρωπίνως αδύναμοι. Η Πίστη στην τέλεια μορφή της όπως τη συναντάμε στα Συναξάρια, κάνει τον άνθρωπο ικανό να ξεπεράσει ακόμα και τα όρια της φύσεώς του.

Οι θλίψεις του παρόντος βίου εντάσσονται μέσα στο σχέδιο και την πρόνοια του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Πίσω από τον ανθρώπινο πόνο και τη φοβερά θλίψη κρύβεται το φιλόστοργο μάτι του Θεού. Στις θλίψεις είναι κρυμμένο του έλεος του Θεού που τραβά σε μετάνοια εκείνον που δείχνει υπομονή και τον γλιτώνει από την αιώνια κόλαση, μας λέγει ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής».

Περαίνοντας το κήρυγμά του, επεσήμανε: «Η χρήση της ανθρώπινης λογικής δεν είναι ικανή να δώσει εξηγήσεις για τις βουλές του Θεού. Όμως τελικά το ζήτημα δεν είναι να εξηγήσουμε γιατί υφιστάμεθα τις διάφορες δυσκολίες, αλλά να υπομείνουμε άξια τον σταυρό των δοκιμασιών –διότι όπως μας λέγει ο ίδιος ο Χριστός, «εν τη υπομονή υμών, κτίσασθε τα ψυχάς υμών».

Η υπομονή στις θλίψεις είναι δώρο του Θεού και χαρίζεται σε εκείνους οι οποίοι αγωνίζονται για να την αποκτήσουν. Ο Θεός είναι Αυτός που επιτρέπει αλλά και Αυτός που παρηγορεί. Είναι Εκείνος που συντρέχει σε βοήθεια και δίνει τη δύναμη στον άνθρωπο για να αντέξει τις δοκιμασίες του.

Βοηθό σε αυτό τον αγώνα τον πνευματικό, σε αυτό τον αγώνα της Πίστεως, έχουμε την Παναγία Μητέρα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, η οποία δίδει πλουσιοπάροχα σε εμάς τους θλιβομένους την παρηγοριά Της, δίδει αμέτρους οικτιρμούς και άμετρο συμπάθεια σε όλους εμάς που ταλαιπωρούμαστε εξ αμετρήτων αναγκών και θλίψεων. Διότι και Εκείνη βίωσε την υπέρμετρη οδύνη, ένιωσε τη ρομφαία της θλίψης να διαπερνά την καρδιά Της βλέποντας τον Υιό Της και Θεό μας να υπομένει τον επώδυνο σταυρικό θάνατο. Γι’ αυτό συναισθάνεται την κατάστασή μας, μας συμπονά και προστρέχει προς βοήθεια.

Ας είναι λοιπόν πάντοτε η Παναγία μας η παρηγοριά και η καταφυγή όταν οι πειρασμοί των θλίψεων κτυπούν την πόρτα της ζωής μας, αρκεί όμως να προστρέξουμε στην Κυρία Θεοτόκο, να Την εκλιπαρήσουμε, να Την ικετέψουμε λέγοντάς Της: «Προφθάσασα, χείρα μοι δός βοηθείας, η θερμή αντίληψις και προστασία μου».

Back to top button