Α΄ Κατανυκτικός Εσπερινός της Συγχωρήσεως: Εφοδιαζόμαστε με τις αρετές της συγχωρητικότητας, της νηστείας και της αφιλαργυρίας στο ξεκίνημα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Το εσπέρας της Κυριακής 14 Μαρτίου ο Σεβασμ. Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος παρέστη συμπροσευχόμενος εκ του Παραθρονίου στην Ακολουθία του Α΄ Κατανυκτικού Εσπερινού (της Συγχωρήσεως), που τελέσθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεγάλης Παναγίας Νεαπόλεως. Η Ακολουθία μεταδόθηκε για τους ευσεβείς χριστιανούς από την ραδιοφωνική συχνότητα 90.1 Fm.
Τον Θείο Λόγο προς τους ευσεβείς χριστιανούς κήρυξε ο σεβαστός Ποιμενάρχης, ο οποίος ανέφερε: «Στεκόμαστε σήμερα στην αφετηρία της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ζητούμε από τον Κύριό μας να μας καθοδηγήσει σωστά και να μας εφοδιάσει καταλλήλως, ώστε η διαδρομή μας προς την Ανάσταση να είναι ανεμπόδιστη. Και Εκείνος, ως φιλάνθρωπος οδηγός, μας δίδει τις βασικές οδηγίες για να διατρέξουμε όχι μόνο αυτό το διάστημα των επόμενων επτά εβδομάδων, αλλά και το διάστημα ολόκληρης της ζωής μας.
Ο Χριστός λοιπόν μας συστήνει να φορτώσουμε τον εαυτό μας με τρεις σημαντικές αποσκευές: τη συγχωρητικότητα, τη νηστεία και την αφιλαργυρία. Η πρώτη σημαντική αποσκευή είναι η συγχωρητικότητα. Δεν γίνεται να ξεκινήσει ο πιστός το ταξίδι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εάν μέσα του δεν είναι καταλλαγμένος με όλους τους ανθρώπους. Εάν η καρδιά του δεν χωράει τους πάντες, δεν γίνεται να χωρέσει τον Χριστό· διότι ο Χριστός φιλοξενείται μόνο στις ευρύχωρες καρδιές. Οι στενόκαρδοι άνθρωποι, που γέμισαν την καρδιά τους με πικρίες και παράπονα για τους άλλους, στέκουν μακριά από τον Χριστό, παραμένουν ξένοι με τον Χριστό.
Η δεύτερη αποσκευή με την οποία θα πρέπει να εξοπλιστούμε είναι η νηστεία. Η νηστεία έχει πολλές προεκτάσεις. Είναι λάθος να την αντιλαμβανόμαστε ως καθήκον και εντολή. Η νηστεία είναι μια πράξη αγάπης και αφοσίωσης προς τον Θεό. Είναι οι απαγορεύσεις που ελεύθερα, χαρούμενα και κυρίως μυστικά βάζουμε στον εαυτό μας για να δηλώσουμε στο Θεό και τη συνείδησή μας, πως είμαστε πιστοί στα έργα και όχι μόνο στα λόγια. Είναι μια προσφορά στον Χριστό που την έχουμε ανάγκη για να Του δείξουμε ότι Τον αγαπάμε σε σημείο θυσίας.
Η πρώτη στέρηση είναι το φαγητό, αλλά αυτό είναι μόνον η αρχή. Η πραγματική νηστεία δεν είναι η στέρηση των τροφών, αλλά η στέρηση των παθών και των πτώσεων. Η αποστέρηση και η αποκοπή από τα πάθη και τις πτώσεις είναι η αληθινή προσφορά μας στον Χριστό, ο Οποίος τη δέχεται χαρούμενα και ανταποδίδει τις αμέτρητες ευλογίες Του. Ο Κύριος ζητάει η νηστεία μας να είναι αθόρυβη και μυστική, διότι μόνον ο Θεός γνωρίζει τον πνευματικό αγώνα του πιστού. Το να κοινοποιεί ο άνθρωπος την πνευματική του προσπάθεια και στους άλλους, αυτό δεν είναι ομολογία πίστεως· αυτό είναι κενοδοξία και καυχησιολογία, είναι φαρισαϊσμός και υποκρισία, που ο Κύριος αποστρέφεται και κατακρίνει.
Η τρίτη αποσκευή την οποία μας καλεί ο Θεάνθρωπος να φορτωθούμε είναι η αφιλαργυρία, ο απεγκλωβισμός και η απελευθέρωση από τα χάλκινα δεσμά των υλικών πραγμάτων. Ο Κύριος μας λέει πως όπου είναι ο θησαυρός μας, εκεί είναι και η καρδιά μας. Όποιος έχει ως θησαυρό του τον Χριστό, η καρδιά του είναι στον Ουρανό, όποιος όμως θεωρεί τα υλικά πολύτιμα, τότε η καρδιά του είναι βουτηγμένη στη λάσπη».
Περαίνοντας την ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος υπεγράμμισε: «Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια ευκαιρία να πετάξουμε τα προσωπεία και να ανακαλύψουμε τα πρόσωπα. Είναι μια ευκαιρία να πετάξουμε τις κάθε είδους μάσκες, με τις οποίες καλύψαμε τα πρόσωπά μας για να φυλαχτούμε από τη ζοφερή πραγματικότητα που μόνοι μας διαμορφώσαμε. Είναι μια ευκαιρία να βρούμε τον εαυτό μας και να επικοινωνήσουμε με τα πρόσωπα των αδελφών μας στην εποχή του εγκλεισμού και της απομόνωσης. Κυρίως όμως είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε ακόμη πιο βαθιά το πρόσωπο του Χριστού μας και να προσκολληθούμε σε αυτό. Έτσι θα οδηγηθούμε στο φως, τη λαμπρότητα και την χαρά της Αναστάσεως, στο Πάσχα, που είναι το πέρασμα προς την αληθινή ζωή, στον ίδιο τον Κύριο».
