Εγκύκλιος Σεβ. Μτηροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκταρίου για την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου

πρός τόν Ἱερό Κλῆρο, τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πέτρας καί Χερρονήσου

 

Ἀγαπητοί μου,

Μέσα στή Μεγάλη Σαρακοστή ἑορτάζεται πάντοτε ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Εἶναι ἡ μόνη ἑορτή πού διακόπτει τή χαρμολύπη τοῦ Τριωδίου, γιατί ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Παναγίας μας ἔγινε τήν ἄνοιξη, τό μήνα Μάρτιο καί τιμᾶται ἀκριβῶς ἐννέα μῆνες πρίν τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

Τά προεόρτια καί τά μεθέορτα τῆς ἑορτῆς ἀναπληρώνονται ἀπό τόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ ὁποίου ἀναφέρεται στό γεγονός τῆς Σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ὅλες οἱ ἑορτές τῆς Παναγίας εἶναι συνδεδεμένες μέ τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Καμία ἀκολουθία της δέν τελεῖται χωρίς νά ἐπικαλεστοῦμε τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου, γιατί δέν μποροῦμε νά χωρίσουμε τήν Παναγία ἀπό τόν Χριστό.

Ἄν παραμερίσεις τήν Παναγία περιφρονεῖς τό Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Σωτήρας μας καί σαρκώθηκε μέσα στά Πανάχραντα σπλάχνα τῆς Ὑπερευλογημένης Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου. Ἦλθε στόν κόσμο, θαυματούργησε, ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, γιατί εἶχε Μητέρα Του τήν Παναγία.

Στίς Ἱερές Εἰκόνες ἡ Παναγία ἔχει στήν ἀγκαλιά της τό Χριστό. Ὅπου Πανα-γία, ἐκεῖ καί Χριστός. Ὅπου Χριστός ἐκεῖ καί Παναγία. Τό νά προσεύχεται κανείς στό Χριστό, χωρίς νά ἐπικαλείται τήν Παναγία, δέν τό δέχεται ὁ Χριστός, γιατί ὁ Χριστός ἔκανε Μητέρα Του τήν Παναγία.

Ὁ Χριστός δέν δέχεται νά ἀγνοοῦμε, νά περιφρονοῦμε καί νά βλασφημοῦμε τήν Παναγία. Ὅποιος ἀγνοεῖ τήν Παναγία δέν ἀποδέχεται τή Θεία Ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ καί πιστεύει μονοφυσιτικά σέ ἕνα Χριστό, φανταστικό πρόσωπο. 

Ἡ Παναγία ἔχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι ἡ μετά Θεόν, Θεός. Ἔτσι Τήν ὀνόμασαν οἱ Πατέρες. Ἀκόμη καί ὁ μεγαλύτερος Ἅγιος ἤ Ἀρχάγγελος δέν μποροῦν νά προσεγγίσουν τήν Παναγία. Εἶναι ἀνωτέρα πάντων. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τήν ἀνέβασε τόσο ψηλά, γιατί συνέδεσε τό Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας, τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Δέν χαρίστηκε ὁ Θεός στήν Παναγία. Τήν ἐπέλεξε στό ἔργο αὐτό τῆς σωτηρίας, γιατί ἦταν διαλεκτική μέ τό Θεό. Βλέπουμε τό διάλογο τοῦ Ἀρχαγγέλου μέ τή Μαρία τῆς Ναζαρέτ. Τῆς λέγει: «Ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν». Αὐτή ἐρωτᾶ τόν Ἀρχάγγελο: «Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;». Τῆς ἀπαντάει: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι». Καί ἡ Παναγία, σ’ αὐτόν τόν διάλογο, πού δέν εἶναι διάλογος ἀπιστίας, ἀλλά ἀπόλυτης ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀπήντησε: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου».

Ἡ Παναγία ἀκούει αὐτό τό πρωτάκουστο γιά μία γυναίκα, ὅτι θά γεννήσει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Ἐξεπλάγη. Δέν ἀντέδρασε. Δέν ἀρνήθηκε. Ζήτησε μόνο πληροφορία. Πῶς μπορεῖ νά γίνει αὐτό; Καί στή συνέχεια εἶπε τό μεγάλο ναί ἐξ ὀνόματος ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Σάν νά ἦταν ἀπό πάντοτε προετοιμασμένη γι’ αὐτό τό γεγονός, χωρίς ὅμως νά τό γνωρίζει.

Σάν νά εἶχε στείλει κάποιον ὁ Θεός ἀπό τότε πού ἦταν ἀκόμη μικρή μέσα στό Ναό καί τῆς ψιθύριζε συνεχῶς ὅτι αὐτό θά γίνει. Καί ὅπου νά ’ναι θά γίνει. Καί ἡ Παναγία προετοιμαζόταν. Δέν τό βλέπουμε αὐτό φανερά. Ὅμως ἡ Παναγία εἶχε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ μέσα της, συμπύκνωνε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἡ σκέψη της ἦταν πάντα προσηλωμένη στό Θεό. Γι’ αὐτό μπορεῖ νά ξαφνιάστηκε, ἐπειδή δέν ἐγνώριζε, ἦταν ὅμως ἕτοιμη γι’ αὐτό τό ὑπούργημα.

Εἶναι μεγάλο πράγμα νά ἀκοῦς τή φωνή τοῦ Θεοῦ διαμέσου γεγονότων, κατα-στάσεων, νά τή γνωρίζεις καί νά καταλαβαίνεις τί θέλει νά σοῦ πεῖ ὁ Θεός.

Μᾶς διδάσκει ἡ Παναγία πῶς γίνεται ἐπίσκεψη τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, εἴσοδος τῆς Θείας Ἀγάπης μέσα σέ μία ψυχή. Καί εἶναι μεγάλο πράγμα νά σοῦ μιλάει ὁ Θεός καί σύ νά ἐνωτίζεσαι τή φωνή Του. Νά μήν εἶσαι ἀπασχολημένος μέ τά δικά σου, ἀλλά νά ἀκοῦς τή φωνή τοῦ Θεοῦ, νά καταλαβαίνεις τί θέλει νά πεῖ ὁ Θεός, νά εἶσαι προετοιμασμένος πνευματικά καί ἀμέσως νά ἀνταποκριθεῖς.

Ἡ Μαρία τῆς Ναζαρέτ ἔγινε Παναγία γιατί ἦταν ταπεινή, ὑπάκουη. Ἔγινε Μητέρα τοῦ Θεοῦ, γιατί ζοῦσε τό Θεό μέσα της, ζοῦσε ὅπως ἤθελε ὁ Θεός. Καί αὐτή τή δύναμη καί τήν εὐλογία δίδει ὁ Θεός καί σέ μᾶς. Ὅταν εἶπαν στό Χριστό ὅτι ἡ Μητέρα Σου εἶναι ἔξω καί θέλει νά σέ συναντήσει, ἀπάντησε: «Μήτηρ μου, Ἀδελφοί μου οὖτοι εἰσίν, οἱ τόν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καί φυλάσσοντες αὐτόν».

Ὅταν συντονίζουμε τή ζωή μας μέ τά κελεύσματα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε πρώτη ἡ Παναγία καί ὕστερα ὅλοι οἱ Ἅγιοι, τότε ἔρχεται ὁ Θεός καί μᾶς ἐπισκέπτεται, ὅπου κι ἄν εἴμαστε. Καί μπορεῖ νά μᾶς βρεῖ μέσα στήν ἁμαρτία, στή λάσπη, ἀλλά ἄν ἀνταποκριθοῦμε στήν κλήση Του, μποροῦμε νά γίνουμε ἅγιοι, μητέρες καί ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, νά συμβεῖ ὁ προσωπικός μας εὐαγγελισμός. Ἀρκεῖ νά ποῦμε κι ἐμεῖς τό δικό μας «Ἰδού οἱ δοῦλοι Κυρίου, γένοιτο ἡμῖν κατά τό ρῆμα Σου».

 

Ἀγαπητοί μου,

Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Εὐαγγελισμός, καλή ἀγγελία, εὐχάριστο μήνυμα. «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην», παραγγέλλει ὁ ψαλμωδός καί συμπληρώνει. «Εὐαγγελίζεσθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ». Αὐτό εἶναι τό πιό εὐχάριστο μήνυμα πού ἄκουσε καί πού συνεχῶς ἀκούει ἡ γῆ, πού τό ἔχουμε ἀνάγκη, ἰδιαίτερα στούς καιρούς μας.

Ὁ Θεός σαρκώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος. Δικά Του ὅλα τά ἔξοδα. Αὐτός κάλυψε τήν ἀπόσταση ἀπό τόν οὐρανό ὡς τή γῆ, μέ μία ἀνανταπόδοτη χάρη. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά ἕνα μόνο σκοπό. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται». Αὐτό τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἶναι τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον, πού μᾶς φανερώνει ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, ὅτι ἡ Οἰκουμένη θά ζήσει, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου.

Ὤ! Καί νά μποροῦσε ὁ κόσμος νά βιώσει, νά κάνει ἔργο, αὐτόν τόν οὐράνιο εὐαγγελισμό, νά προσανατολιστεῖ πρός Αὐτόν. Τότε θά λείψουν οἱ κρίσεις, οἱ ἐπαγωγές  τῶν λυπηρῶν καί θά βιώσει τήν ἀληθινή ζωή, τήν εἰρήνη, τή σωτηρία. 

 

 

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

+ Ὁ Πέτρας καί Χερρονήσου Νεκτάριος