Εορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Νικολάου
Το εσπέρας της Παρασκευής 19 Μαΐου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος χοροστάτησε κατά τον Εσπερινό που τελέστηκε στον βυζαντινό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου της ομώνυμης πόλεως.
Το πρωί του Σαββάτου 20 Μαΐου ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου χωρίου Αγίου Αντωνίου, όπου τον προσφώνησε ο φιλόλογος κ. Κωνσταντίνος Χουρδάκης:
Χαράς ευαγγέλια σήμερα για την ενορία μας! Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Γεράσιμος μας τιμά με την παρουσία του!
Είναι απορίας άξιον και πρωτόγνωρο, θα έλεγα, Σεβασμιώτατε, το γεγονός ότι, ενώ εορτάζει σήμερα, επί τη ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νικολάου η πρωτεύουσα του νομού, εσείς αφήσατε κατά μέρος τις κοσμικότητες και την οχλοβοήν και επιλέξατε να ιερουργήσετε σήμερα εις αυτό το ταπεινό εξωκκλήσιον της ενορίας μας, που προβάλει περίοπτον εις την κορυφήν αυτού του χθαμαλού λόφου με εξαιρετικήν θέαν την απεραντοσύνην του Κρητικού Πελάγους.
Δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω τους βαθύτερους λόγους που οδήγησαν εδώ τα βήματά σας, αλλά η επιλογή σας αυτή, σεβασμιώτατε Δέσποτα, πιστοποιεί, κατά την ταπεινήν μου γνώμην, όχι μόνον την άκρα ταπεινότητά σας, αλλά και ότι η ποιμαντική σας διακονία, η πατρική στοργή και η άμετρη αγάπη σας δεν εκδηλώνεται ούτε πραγματώνεται μόνο στα αστικά κέντρα και τους κατοίκους των πόλεων, γνωστούς και διάσημους, αλλά επεκτείνεται και διαχέεται ισόρροπα και ακριβοδίκαια και εις τον μικρότερον οικισμόν και εις τον πιο άσημον κοινωνικά κάτοικον της μητροπόλεώς σας.
Σας καλωσορίζομε και σας υποδεχόμαστε με ανοικτές αγκάλες εις την ενορίαν μας ανταποδίδοντες πολλαπλασίως αυτήν την άμετρον αγάπην προς το πρόσωπόν σας. Τη διαισθάνεσθαι, πιστεύω, εις την ιλαρότητα των προσώπων μας, την επιβεβαιώνει η αθρόα προσέλευσίς μας.
Ήλθατε, σεβασμιώτατε, εις αυτόν τον ευλογημένον τόπον που, εκτός από την παλαιάν εκκλησίαν του Αγίου Νικολάου, την οποίαν η ευλάβεια και η πίστις μερικών χριστιανών εις πείσμα του πανδαμάτορος χρόνου συντηρεί ατόφιαν μέχρι σήμερον, υπάρχουν, όπως είδατε, ολόγυρα και σπίτια ερημωμένα, αψευδείς μάρτυρες ότι κάποιοι κάποτε, μόνιμοι ή περιστασιακοί κάτοικοι διαφέντεψαν τούτον τον τόπον.
Ήλθατε, σεβασμιώτατε, Δέσποτα, σ΄ αυτό το φτωχό ερημοκκλήσι, το αφιερωμένο εις τον Άγιον των θαλασσών και αναπέμψατε αίνον ευχαριστίας προς τον πάντων Δεσπότη υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου και της σωτηρίας των ψυχών ημών τελούντες άμα και ιερόν μνημόσυνον δια τους κτίτορας του ιερού αυτού ναϋδρίου και δια τους προαπελθόντας πατέρας και συγγενείς ημών.
Η ενταύθα παρουσία σας λειτουργεί σήμερα δι΄ όλους ημάς ως ένεσις τονωτική, που μας ενδυναμώνει, μας εγκαρδιώνει, μας δίδει κουράγιο και μας γεμίζει ελπίδες σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς της απελπισίας και της απόγνωσης, που βιώνουμε σήμερα. Ως εκ τούτου η χαρά μας είναι απεριόριστη και μεγάλη η συγκίνησίς μας δια την εξαιρετικήν τιμήν που μας περιποιεί η παρουσία σας.
Η συγκίνησις όμως ξεπερνά κυριολεκτικά τα όρια σε όλους ημάς, που είχαμε την τύχην να είμαστε μαθητές του δημοτικού σχολείου εις την δεκαετίαν του 1950-1960. Ευρισκόμενοι σ΄ αυτόν τον χώρον και γυρνώντας το ρολόι του χρόνου εξήντα περίπου χρόνια πίσω αναβιώνουν ζωντανά μέσα μας παντοειδείς συνειρμοί από τους περιπάτους που πραγματοποιούσαμε με το σχολείο μας σ΄ αυτό το ξωκκλήσι. Ακούμε, σαν τότε, τα τραγούδια, τα γέλια, τα ξεφωνητά και βλέπομε τα χελιδόνια, τα μανούσα, τους μωβ κρίνους… Ας είναι αιωνία η μνήμη των αειμνήστων δασκάλων μας!
Σεβασμιώτατε, ανοίγουμε διάπλατα τις αγκαλιές μας και σας υποδεχόμαστε εις αυτόν τον εγκαταλελειμμένον και ερημωμένον τόπον μας ευχαριστούντες σας συνάμα δια την ψυχικήν ευρωστίαν που μας χαρίσατε σήμερα και σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε αδιαλείπτως, ίνα ο Άγιος Νικόλαος, ο μέγιστος ιεράρχης, του οποίου την ανακομιδή των ιερών λειψάνων εορτάζομεν, παραμένει εσαεί ο ιατρός των νοσούντων, ο ρύστης των εν κινδύνοις, ο προστάτης των αμαρτωλών, ο θησαυρός των πενήτων, η παραμυθία των θλιβομένων, ο συνοδίτης των οδοιπόρων, ο κυβερνήτης των εν θαλάσση, ο πανταχού θερμώς προφθάνων τοις πάσι. Αμήν.
