Συνέντευξη Σεβασμ. Μητροπολίτου κ. Γερασίμου στην εφημερίδα “Ανατολή”: “Αυτός που πιστεύει στην ιερότητα του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα”

-Σεβασμιώτατε, Χριστός Ανέστη! Βρισκόμαστε στις πρώτες ημέρες, μετά την άρση του περιορισμού της κυκλοφορίας και την επαναφορά μας σιγά – σιγά στην κανονικότητα. Πώς αισθάνεστε;

Δοξάζουμε και ευγνωμονούμε τον Θεό για την καταστολή της πανδημίας στην ευλογημένη μας Πατρίδα, γεγονός που επιτρέπει να επανέλθουμε και στην «μερική» εκκλησιαστική μας κανονικότητα. Το γεγονός αυτό το υποδεχθήκαμε την Δευτέρα 4η Μαΐου με χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες. Οι Ιεροί Ναοί μας άνοιξαν και πάλι! Οι χριστιανοί μας μπορούν πλέον να εισέρχονται ελεύθερα στους Ιερούς Ναούς για προσωπική προσευχή και από την προσεχή Κυριακή 17 Μαΐου για να συμμετέχουν στις Ιερές Ακολουθίες.

-Η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα που ζήσαμε εφέτος ήταν εντελώς διαφορετικά από εκείνα που γνωρίζουμε. Πώς είδατε τα πράγματα από τη δική σας σκοπιά;

Ως επίσκοπος και πνευματικός πατέρας ευχαριστούμε και επαινούμε πρωτίστως ολόκληρο το πλήρωμα της Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς, γιατί κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Εβδομάδος τήρησε με υποδειγματικό τρόπο και ακρίβεια όλες τις οδηγίες μας σχετικά με την εκκλησιαστική τους ζωή, χωρίς ακρότητες, άκριτο ζήλο και ενθουσιαστικές τάσεις.

Γνωρίζουμε καλώς ότι θλίψη και πόνος διακατείχε την ψυχή όλων μας εξαιτίας της απομακρύνσεώς μας από τον Ιερό Ναό και της μη συμμετοχής μας στα τελούμενα εν αυτώ, αυτές τις δύσκολες ημέρες της δοκιμασίας. Όμως θαυμάσαμε το χριστιανικό ήθος με το οποίο ο ευλογημένος λαός μας αντιμετώπισε τον πειρασμό. Έκανε υπακοή στα προστάγματα, με υπομονή προσκαρτερούσε, προσευχόμενος με Πίστη και ελπίδα στις οικίες του, παρακαλώντας το Θεό να άρει τον πειρασμό και ο Αναστάς Χριστός να μην τον εγκαταλείψει, οι ακοίμητες πρεσβείες της Μεγάλης Παναγίας και όλων των Αγίων να είναι ο επιστηριγμός του. Με υποδειγματικό ηρωισμό υπήκουσε στις προτροπές της Εκκλησίας και συντονίστηκε σε μία αλυσίδα προσευχής που συνέσφιξε τον σύνδεσμο της Πίστεως και της αγάπης. Με την υπακοή και την προσευχή του μετέτρεψε την εκούσια απομόνωση σε αληθινή κοινωνία!

-Σημείο αντιλεγόμενο όλο αυτό το διάστημα αποτελεί το θέμα της μετάδοσης ή όχι του κορωνοϊού μέσω της Θείας Κοινωνίας.

Ολόκληρο το Ιερό Σώμα, μετά λύπης και οδύνης πολλής παρακολουθεί τα γραφόμενα και τα λεγόμενα ορισμένων για την μετάδοση του ιού μέσω της Θείας Κοινωνίας. Συγκλονιζόμαστε από τους λογισμούς αμφισβήτησής των. Προσευχόμαστε να προσθέσει ο Θεός Πίστη στην απιστία μας, να μας συγχωρέσει για το εκκοσμικευμένο φρόνημα που κυριαρχεί στη ζωή πολλών. Η απόστασή τους από θέματα Πίστεως και η αγιοπνευματική τους ακοινωνησία, δεν τους επιτρέπει να κατανοήσουν την αξία του Μυστηρίου των Μυστηρίων, αφού δεν μετέχουν στην εμπειρία της Εκκλησίας. Δεν καταλαβαίνουν τί δύναμη έχει στη ζωή μας η Πίστη, η λατρευτική ζωή που επισφραγίζεται με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Αξιοσημείωτο είναι αυτό που αναφέρει ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης στη εφετινές Πασχάλιες ευχές του για την αξία της Μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας. Διά της Θείας Ευχαριστίας μετέχουμε στη ζωή του Αναστάντος Κυρίου και προγευόμαστε την ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Προσθέτει ότι η Ανάσταση αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόσκληση στον κόσμο. Ο σύγχρονος τεχνοκρατικός πολιτισμός μας καταδικάζει δυστυχώς στην πεζότητα και στην αποθέωση του εαυτού μας και των αναγκών του.

Δεχόμαστε βομβαρδισμό πληροφοριών μέσω του διαδικτύου και της τηλεόρασης και γινόμαστε όλοι μας ειδικοί, αποφαινόμαστε επί παντός επιστητού. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί, να μην παρασυρόμαστε από την υποκειμενική άποψη ορισμένων, αλλά να δεχόμαστε με ωριμότητα την πραγματικότητα που μας κυκλώνει και να αγωνιζόμαστε με αισιοδοξία για το καλύτερο. Δυστυχώς, όταν δεν υπάρχει βίωμα και αρκούμαστε μόνο στις θεωρίες, τότε οδηγούμαστε από την ψευδαίσθηση της παραπληροφόρησης σε κοινωνικά και υπαρξιακά αδιέξοδα.

–Είστε βέβαιος ότι δεν μεταδίδονται λοιμώδη νοσήματα από τη Θεία Κοινωνία;

Καμιά αμφιβολία, ότι στην Θεία Κοινωνία μεταλαμβάνουμε αυτό το ίδιο Σώμα και Αίμα του Σωτήρος Χριστού. Πιστεύουμε ακραδάντως ότι το Αναστημένο Σώμα του Χριστού το οποίο κοινωνούμε, μεταδίδει μόνο τη ζωή και όχι τον θάνατο των μολυσματικών ασθενειών, όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Αυτός ο οποίος πιστεύει στην ιερότητα του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και προσέρχεται σε αυτό «μετά φόβου Θεού, Πίστεως και αγάπης», δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αυτό βιώνουν οι κληρικοί μας νυχθημερόν κοινωνώντας τους ασθενείς με μεταδοτικές ασθένειες στα νοσηλευτικά ιδρύματα και καταλύοντας το υπόλοιπον του Σώματος και Αίματος του Χριστού. Αυτό διαλαλεί η Πίστη δύο και πλέον χιλιάδων ετών εντός των εκκλησιαστικών κοινοτήτων, όπου ουδείς μολύνθηκε από την λαβίδα ή το κοινό Ποτήριο της Ζωής. Οι Ιερείς της Σπιναλόγκας που διακονούσαν τους χανσενικούς και άλλους ασθενείς με μεταδοτικά νοσήματα, επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μας.

Όταν ο χριστιανός κοινωνεί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού καθίσταται σύσσωμος και σύναιμος με το Χριστό. Μεταλαμβάνουμε επώνυμα, «μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού … Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον» λέγει ο Ιερεύς κάθε φορά που μας κοινωνεί. Διά της Θείας Ευχαριστίας, όλος ο άνθρωπος, ψυχή τε και σώματι, μεταμορφώνεται και αγιάζεται. Αυτό μαρτυρεί η διδασκαλία, η βεβαιωμένη Πίστη και εμπειρία της Εκκλησίας μας. Αυτό μαρτυρούν τα χαριτόβρυτα λείψανα των Αγίων μας. Αυτό μαρτυρεί η ζωή ασκητών που συντηρούνται στη ζωή μόνο με τη Θεία Κοινωνία.

–Ποιες είναι οι προϋποθέσεις της συμμετοχής μας στη Θεία Κοινωνία;

Όταν προσπαθήσουμε να συμμετέχουμε ουσιαστικά προετοιμασμένοι στη Θεία Λειτουργία, με την νηστεία και την εξομολόγηση, τότε θα δούμε ότι σιγά σιγά και μυστικά, θα αρχίσουμε να ζούμε την ειρήνη, τη χαρά και την ευχαριστία του Θεού. Όχι βέβαια ως συναισθηματικές επίπλαστες και παροδικές καταστάσεις, αλλά ως δώρα του Αγίου Πνεύματος.

-Πέρα όμως από εκείνους που έρχονται στην Εκκλησία και κοινωνούν συνειδητά, είναι και πολλοί οι οποίοι, όπως λένε, έρχονται να κοινωνήσουν για το καλό ή επειδή παρέλαβαν τη «συνήθεια» αυτή από τους γονείς τους.

Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι το Μυστήριο των Μυστηρίων. Είναι η ουσία της χριστιανικής μας Πίστεως. Δεν μετέχουμε σε αυτό εθιμικά, επειδή το «απαιτούν οι ημέρες», ούτε για το καλό. Δεν μετέχουμε σαν μία πράξη θρησκοληψίας. Ούτε βέβαια μετέχουμε ιδιωτικά, σαν μία πράξη ατομικής ευσέβειας, αδιαφορώντας για τους αδελφούς μας. Μετέχουμε σε αυτό τακτικά, μαζί με όλους τους εν Χριστώ αδελφούς και αδελφές μας, τους οποίους συναντάμε στο μυστήριο της ευχαριστιακής μας συνάξεως. Εκεί, στην Ενορία μας, με το κτύπημα της καμπάνας, μαζευόμαστε ελεύθερα και συνειδητά στο κοινό μας σπίτι, τον Ιερό Ναό, όπου γινόμαστε οικογένεια, μέλη του ενός Σώματος του Χριστού. Μοιραζόμαστε την ίδια Πίστη στο Χριστό και την ίδια τροφή, το Σώμα και το Αίμα Του και έτσι γινόμαστε πραγματικοί φίλοι και αδελφοί.

Μετέχουμε στη Θεία Ευχαριστία με προετοιμασία, χωρίς να λεπτολογούμε και να πολυπραγμονούμε, με ακλόνητη Πίστη ότι το πρόσφορο και το κρασί που εμείς προσφέραμε μεταβάλλονται και γίνονται πραγματικά «αυτό το τίμιον Σώμα και αυτό το τίμιον Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού». Μετέχουμε στη Θεία Ευχαριστία γνωρίζοντας ότι ουσιαστικά μετέχουμε σε ένα άλλο τρόπο υπάρξεως που διά του Σταυρού φέρνει την Ανάσταση, διά του θανάτου οδηγεί στη Ζωή. Μετέχουμε σε ένα άλλο τρόπο υπάρξεως που για τους άλλους είναι «μωρία» και «σκάνδαλο» για εμάς όμως είναι «δύναμη και σοφία» του Θεού.

-Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε. Τι εύχεσθε στους αναγνώστες μας;

Με την Θεία Κοινωνία δεν προσαρμοζόμαστε στη νοοτροπία του κόσμου, αλλά μεταμορφωνόμαστε συνεχώς προς το καλό και αποκτούμε το νέο φρόνημα του πιστού. Έτσι θα μπορούμε να διακρίνουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού, το καλό και αρεστό στο Θεό και τέλειο. Μόνο με την εγρήγορση μπορούμε να διακρίνουμε και να βιώσουμε στη ζωή τη δική μας και του κόσμου την αγάπη του Θεού Πατέρα, τη χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Αυτές τις ημέρες αισθανθήκαμε όλοι μας ότι χάσαμε το πολυτιμότερο δώρο, τη Θεία Κοινωνία. Αν καταλάβαμε τι χάσαμε, θα αισθανθούμε ότι το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας είναι η χαρά μας, η ανάπαυσή μας. Χωρίς τη Θεία Κοινωνία, ως Χριστιανοί δεν μπορούμε να ζήσουμε, γιατί είναι σαν να σταματά η αιμοδοσία που χαρίζει ζωή και ανάσταση στις ψυχές μας.

Μακάρι η Χάρις του Χριστού να μας βοηθήσει ώστε από τώρα και στο εξής να μετέχουμε και να ζούμε βαθύτερα και ουσιαστικότερα το Μυστήριο της χαράς και της Ευχαριστίας σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, «κατά πάντα και διά πάντα», Αμήν!