Το ετήσιο μνημόσυνο της μητρός του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου

Το Σάββατο του Λαζάρου, 31 Μαρτίου ετελέσθη στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Νέας Αλικαρνασσού Ηρακλείου το ετήσιο μνημόσυνο της μακαριστής Κλεοπάτρας Χορευτάκη, κατά σάρκα μητρός της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου, ο οποίος παρέστη συμπροσευχόμενος.

Προηγήθηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο, προεξάρχοντος του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Νέας Γουινέας κ. Γεωργίου, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου καί Βιάννου κ. Ανδρέου, Μέμφιδος κ. Νικοδήμου, Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γερασίμου, Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Κυρίλλου, των Θεοφιλ. Επισκόπων Χριστουπόλεως κ. Μακαρίου και Βαβυλώνος κ. Θεοδώρου και συμπροσευχομένων των Σεβ. Μητροπολιτών Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου και Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού.

Προ της απολύσεως, τελέσθηκε το Ιερό Μνημόσυνο και ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Γεράσιμος με λόγο εναργή και περιεκτικό σκιαγράφησε τη μαρτυρική ζωή και τον ανεπίληπτο βίο της μακαριστής Κλεοπάτρας.

 

Η επιμνημόσυνος ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γερασίμου

«Λάζαρον τεθνεῶτα τετραήμερον ἀνέστησας εξ Ἃδου, Χριστέ, προ τοῦ σοῦ θανάτου διασείσας τοῦ θανάτου το κράτος και δι’ ἐνός προσφιλοῦς τον ἐκ φθορᾶς ἐλευθερίαν πάντων ἀνθρώπων προμηνύων».

Βρισκόμαστε μικρόν προ του Πάσχα, Λίγο πριν την Ανάσταση του Κυρίου μας από την οποία πηγάζει η αθανασία του ανθρώπου και αποτελεί για κάθε πιστό το πέρασμα από τη γη της δουλείας στη γη της επαγγελίας, αποτελεί τη μετάβαση από τον θάνατο στη ζωή, από τη θλίψη στη χαρά.

Και σήμερα Σάββατο του Λαζάρου συναχθήκαμε εδώ στον Άγιο Νικόλαο της προσφυγομάνας Νέας Αλικαρνασσού,

Μακαριώτατε Δέσποτα,

για να ενώσουμε όλοι μαζί, κλήρος, και λαός την διάπυρη και ανύστακτη προσευχή μας προς το Θρόνο του Τρισαγίου Θεού και να Τον παρακαλέσωμεν για την ανάπαυση «μετά των δικαίων καί των αγίων», της ψυχής της μακαριστής Κλεοπάτρας Μιχ. Χορευτάκη, αγαπητής μητρός του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και προσφιλούς γιαγιάς όλων μας και να επιτελέσωμεν το μνημόσυνον αυτής καθώς  συμπληρώνεται σήμερα ένα έτος από την ημέρα της κοιμήσεως της.    

 Η σημερινή εορτή του θαύματος της αναστάσεως του Λαζάρου μας ει­σά­γει στο Μυ­στή­ρι­ο του Σταυ­ρού και μας φα­νε­ρώ­νει το αυ­θε­ντι­κό νό­η­μα της εκού­σι­ας θυ­σί­ας του Χρι­στού και του λυ­τρω­τι­κού Του θα­νά­του. Ο Χρι­στός ανασταίνοντας τον φίλο Του Λάζα­ρο πού ήταν ήδη για τέσσερις ημέρες κεκοιμημένος, θρι­αμ­βεύ­ει ε­πά­νω στον θά­να­το. Η ανάσταση του Λαζάρου πιστοποιεί την κοινήν ανάστασιν όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων “εν τη εσχάτη ημέρα”. Γίνεται ο τε­τρα­ή­με­ρος “τῆς πα­λιγ­γε­νε­σί­ας προ­οί­μι­ον σω­τή­ρι­ον”.

Στο Πρό­σω­πο του Χριστού ο θά­να­τος θα καταπατηθεί και ο διάβολος θα καταργηθεί, α­φού, με­τά α­πό λί­γο, ο Χριστός “τάφῳ σμικρῷ ξενοδοχεῖται”, για να φω­τί­σει τα σκό­τη του Άδη και να χαρίσει την αιώνιο ζωή στους κε­κοι­μη­μέ­νους. Α­νά­στα­ση λοι­πόν πριν α­πό την Α­νά­στα­ση του Χρι­στού προ­γευ­ό­μα­στε σή­με­ρα.

Και μ’ αυτήν την πρόγευση της αναστάσεως και με την βεβαία πίστη μας στην Ανάσταση του Χριστού μακαρίζομε την αγαπητή μας γιαγιά Κλεοπάτρα, η οποία μετέστη στη γη της επαγγελίας. Πέρασε από το θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο φως, από τη θλίψη στη χαρά, από τον πόνο και την αμαρτία, στη χάρη και στην ανάσταση, γιατί όταν η ζωή είναι Γολγοθάς μόνο στην ανάσταση μπορεί να καταλήγει.

Και η ζωή της ήταν Γολγοθάς αφού πορεύτηκε μέσα σε περιόδους θλίψεων, εντάσεων και αγωνιών, παλεύοντας με τα κύματα του βίου. Έχασε νωρίς τον αγαπητό της σύζυγο Μιχαήλ, το στήριγμα της και ευρέθει με τον σταυρό της χηρείας και τα δύο ανήλικα παιδιά της μακριά από την οικεία της και την συγγενεία της. Αγωνίστηκε όμως με υπομονή και σύνεση, σωφροσύνη και εντιμότητα και ανέθρεψε τα παιδιά με απαράμιλλη στοργή και επιμέλεια. Στάθηκε δίπλα τους σε κάθε επιλογή τους, στηρίζοντας τα μέχρι τις τελευταίες ημέρες της.

Έχαιρε για την οικογένεια της, όχι μόνο για τα παιδιά της, αλλά και τον αγαπημένο της γαμπρό, τα παιδιά τους και τα δισέγγονα της, και δόξαζε ακατάπαυστα τον Θεό για την μεγάλη τιμή να αναδείξει τον γιό της οιακοστρόφο του δευτερόθρονου Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας.

Μακαριώτατε η ευχή της θα σας συνοδεύει πάντοτε, όπως διαρκώς σας προστάτευε και σας συνόδευε στην Αγκάραθο, στο Σπήλι στην Οδησσό, στο Καμερούν, στη Ζιμπάμπουε και στην Αλεξάνδρεια.

Αλλά και εμείς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την πολύ της αγάπη, την φιλαδελφία και φιλαλληλία της, την ελεήμονα καρδία της, την αδιάλειπτο λατρεία προς τον Θεό και την αγάπη της προς όλους. Όλους μας έβλεπε σαν δικά της παιδιά και προσπαθούσε να μας διδάξει με το παράδειγμα της την αγάπη για τη ζωή. Και κοντά της μάθαμε ότι και αυτή η ζωή έχει νόημα και η άλλη ζωή έχει νόημα και ο θάνατος έχει νόημα αφού είναι προθάλαμος της Αναστάσεως.

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ευγένεια της, την ευφυΐα της, τη φιλανθρωπία της. Τον αναπαυτικό και γαλήνιο τρόπο επικοινωνίας, και  την ευκολία που είχε να απευθύνεται από τον πιο σπουδαίο και σοφό μέχρι τον αγράμματο, από τον πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό παιδί. Όποιος την πλησίασε αισθάνθηκε την ανάπαυση και την ξεκούραση δίπλα της, και αυτό γιατί βίωνε τη χάρη και την χαρά, το φως και τη ζωή τους Αναστάντος Χριστού. 

Ας είναι η μνήμη της αιωνία και άληστος. 

 Κατα πάντα και διά πάντα Μακαριώτατε,

«Εἴη το ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον»!

Γιατί όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του «όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο, κι όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για χάρη του Κυρίου. Είτε λοιπόν ζούμε, είτε πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Κύριο» (Ρωμ.14.8). Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας.  Αμήν!

Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο της Αποστολικής Εκκλησίας Κρήτης κ. Ειρηναίο και τους λοιπούς Ιεράρχες για την παρουσία τους στο ετήσιο μνημόσυνο της πολυφίλητης μητέρας του, υπογραμμίζοντας για άλλη μία φορά την αγάπη, την πίστη, την ελπίδα και την υπομονή της, αρετές που αποτελούν οδηγό για όλους μας.